PAN 2024

Afgelopen weekend vonden twee kunstbeurzen plaats: zowel de PAN als Unfair Amsterdam openden hun deuren. Unfair Amsterdam richt zich op jong talent (en heb ik helaas gemist in verband met prioriteiten in het eigen atelier), terwijl de PAN bekendstaat om haar oude klassiekers. Althans, tot deze editie werd de PAN niet bepaald geassocieerd met jonge kunstenaars, maar dat is nu anders. Natuurlijk, voor antiek en oude meesters kun je er nog altijd terecht, maar naast de bekende hedendaagse galeries die al langer aanwezig zijn (zoals bijvoorbeeld Andriesse Eyck, Ramakers, Flatland en Roger Katwijk), doen deze editie ook opvallend veel andere galeries uit het hedendaagse circuit mee. Denk hierbij aan Slewe, NL=US, Gerhard Hofland, Galerie Helder, Fleur & Wouter, Enari, M Simons en Roof A. Het aandeel hedendaagse kunst is daarmee fors toegenomen, maar dat betekent nog niet direct dat de PAN nu een scherp randje heeft. Het merendeel van de getoonde hedendaagse kunst blijft redelijk toegankelijk en bevindt zich in de prijsklasse die je van deze beurs mag verwachten. Toch zijn er mooie verrassingen te vinden, zoals een tekening van René Daniëls bij M Simons.

De PAN blijft een kunstbeurs voor mensen met een goed gevulde bankrekening. Met de toevoeging van meer hedendaagse kunst is de beurs echter een stuk levendiger geworden, met hier en daar leuke verrassingen. Hopelijk weet dit een aantal bezoekers te verleiden om zich naast oude meesters ook te verdiepen in levende kunstenaars.

De grootste kracht van de PAN ligt nog altijd in het gevarieerde aanbod: de opvallende stukken van bekende namen, het boeiende werk van onbekende kunstenaars en de vreemde voorwerpen die ook dit jaar weer ruimschoots aanwezig zijn.

Hier volgt een beperkt beeldverslag van wat er zoal opviel.