Schilders doen het goed de laatste paar jaar. Op iedere gemiddelde kunstbeurs is het de hoofdmoot. Veel van de werken die je daar treft zijn redelijk generiek, de formaten, het kleurgebruik. Dat recentelijk de markt voor sommige van die kunstenaars instortte is dan ook geen verrassing. Als je 200 werken maakt met een brandblusser in de kleuren rood en blauw heb je halverwege alle mogelijk variaties wel zo’n beetje gehad.
Hoe fijn is het dan om nu de werken van Shara Hughes (1981) te zien.
Kleine schilderfeestjes zijn het. Ironie of het nihilisme van de zombieformalisten is ver te zoeken in deze landschapjes. Hier is iemand met plezier aan het werk geweest.Je ziet een kunstenaar tijdens het maken dingen uitproberen en als het niet lukt is dat alleen maar een aanleiding om weer iets anders te proberen. Hoe kleiner de werken worden des te rijker ze lijken te zijn. Niet alleen omdat ze intiemer worden, de de rafelranden tussen de kwaststreken zinderen dan nog meer. Geen aangenomen werk, maar oprecht plezier.
Een verademing.
Klikken op de afbeeldingen voor grotere foto’s wordt zeer aangeraden, of ga je gewoon echt kijken.
Het werk van Shara Hughes is nog tot en met 8 oktober te zien bij Ornis A Gallery te Amsterdam
Well spoken Niek. Frisse adem ja! Mooi werk.
Ik zie een lijntje ‘genereus schilderen’
in opkomst, waar met gevoel voor detail, een interieur sfeer of storytelling gepenseeld wordt. Naast dit mooi werk, hier te lande uw werk, Matthias Schaareman, Roos Holleman, Jorn van Leeuwen, Tessa Chaplin, Anne Forest, Josine Timmer van zich doen spreken.