Omstand; Turbulentie

Terwijl ik dit schrijf hoor ik de koelkast zoemen. Eigenlijk is het niet de koelkast die ik hoor. Een van de bakplaten in de oven resoneert op de frequentie van de motor van de koelkast. Zolang ik de bakplaat zo laat liggen versterkt hij de toon van de motor van de koelkast die een stukje verder staat. Het is geen heel luid geluid, maar genoeg om op te merken. Ze zijn slechts indirect met elkaar verbonden maar resoneren toch.

Sommige kunst doet dat ook met elkaar. Ze hebben op het eerste gezicht bar weinig met elkaar van doen, maar als je ze één voor één na elkaar ziet worden het logische verhalen en ontstaat er een onderling verband. Ze vormen tezamen een visuele resonantie. Het werk van Roos van Haaften is totaal anders als dat van Rob Bouwman. De ene maakt lichtcomposities waaruit heuse landschappen geprojecteerd worden, de ander maakt abstracte schilderijen vol van kleur en textuur. In deze groepstentoonstelling gaan ze bijna naadloos in elkaar over, om vervolgens te veranderen in het werk van Philip Vermeulen en Oscar Peters.

Hoewel Omstand een grillige tentoonstellingsruimte is, doordat het bestaat uit verschillende soorten ruimtes die niet aaneensluitend zijn, vormen al deze werken een mooie reeks van tonen die een relatie met elkaar aangaan. Er is een belangrijke rol voor kleur, textuur en materie. Soms komt de kleur van het licht (3 kunstenaars gebruiken lichtbronnen als onderdeel van hun werk), soms van het materiaal zelf en in een enkele uitzondering in de vorm van verf. Net als bij de bakplaat en mijn koelkast hebben ze niet heel veel met elkaar te maken maar ervaar je dat ze samen iets doen met elkaar.

Wat en waarom wordt helaas niet scherp uitgewerkt. De zaaltekst spreekt van het “oprekken van de schilderkunst”. Maar wat schilderkunst dan is, zou moeten zijn, wat de rol daarvan is of waarom het oprekken ervan er toe doet, wordt helaas niet benoemd. Begrippen als kleur, textuur en materie worden benoemd, maar nergens wordt het op scherpst van de snede uitgewerkt. Het is een sympathieke groepspresentatie van uiteenlopende praktijken met visuele aspecten, die mooi in elkaar overvloeien.

Een klein tikje tegen de bakplaat in mijn oven en het geluid trekt weg. De frequentie van de koelkast wordt niet langer versterkt door de eigenfrequentie van de bakplaat omdat deze net een stukje is verschoven. Niet langer hoor ik de koelkast. Dat terwijl ik dus eigenlijk de bakplaat hoorde.

Deze tentoonstelling is tot en met 12 november te zien bij Omstand te Arnhem.