No Walls Expo

Een inmiddels bekend recept, de Fenixloods in het duister met uitgelichte sculpturen. Des tijds in 2012 was dat echt een verrassing, dat is er nu wel een beetje vanaf 3 edities later. Toch blijft een duistere sculpturen hal een welkome aanvulling tegenover de beurzen.

Maar toch, als je zoiets doet, dan moet je het ook echt goed doen en het lijkt nu eerder een herhaling van zetten. Veel kunstwerken lijken uit dezelfde poel te komen van kunstenaars die eerder ook al meededen of connecties hebben met betreffende galeries die deelnemen aan RAW/Rotterdam Contemporary Art Fair. Niet alle werken lenen zich even goed voor deze plek en je kunt je afvragen of het niet wat prikkelender geselecteerd kan worden. Ook buiten de bekende wegen.

De Vlaamse aanvullingen (in verband met het Goede Buren jaar) krikken het niveau op en dat had eigenlijk niet nodig hoeven zijn. Het zijn dan opvallend genoeg ook hoofdzakelijk die toevoegingen die deze tentoonstelling als geheel interessant maakt. Velen zul je in Nederland niet zo groots zien, zoals bijvoorbeeld Nadia Naveau en Tinka Pittoors die beiden grote werken tonen.

No Walls Expo Overzicht

Een ander punt van kritiek is ook dat de nauwkeurigheid van welke beelden waar staan, en hoe deze uitgelicht worden aanzienlijk lager is dan eerdere edities. Bij de eerste editie hadden de beelden toch minder last van elkaar terwijl je hier bij vlagen toch niet aan het gevoel ontkomt dat er wat veel bij elkaar in de buurt staat. In enkele gevallen zelfs onduidelijk bij welk werk het naambordje hoort.

Al met al is het geen sprankelende editie. Het concept van de duistere beeldenhal is zeker nog niet uitgeput, maar dan moet er wel weer serieus werk van gemaakt worden.

Hier een beeldverslag van wat er zoal te zien is.