Als beeldend kunstenaar ben je in Nederland gedegradeerd tot het afvoerputje van de maatschappij. Al ben je helemaal mislukt, je kunt nog altijd kunstenaar worden en geld krijgen met subsidie. Die rotzooi die je maakt, dat wil toch niemand? Daarbij zal de ‘mars der beschaving’ dat collectieve beeld weinig veranderd hebben, nog meer subsidieslurpers die gratis geld denken nodig te hebben. Althans dat is de publieke opinie.
Ondertussen wordt de kunst door datzelfde publiek beschouwd als een nutteloos gegeven. Alles wordt in begrippen van economische relevantie gevat. Daardoor wordt de ongereguleerde markt van de kunst weinig meer dan een grote zwendel met een onbegrijpelijk verhaal waarom een doek met een paar vlekken zoveel geld waard is. De link met de maatschappij is geheel verloren. De acties tegen dat beeld vanuit de culturele sector zullen dat eerder bevestigd hebben dan veranderd, immers, dat is tegen de sterke stroming in roeien. Het ging altijd om hoeveel geld er gemoeid was met kunst, niet op wat het in buiten-economische zin oplevert.
Bij Nest gaan ze heel die discussie aan met de tentoonstelling ‘How Art Things?’ Niet zozeer letterlijk, als wel de spanningsvelden die er mee gemoeid zijn. Wat is de visie van de maatschappij? Hoe gaat de kunst om met zichzelf? Met waarde? En waarom moet er zoveel geld aan kunst worden uitgegeven als de speeltuinen voor de kinderen niet eens worden bij gehouden?
Goede vragen. De vraag of dat boeiende kunst oplevert is weer een ander verhaal. Maar die discussie vanuit de kunst waar het mis is gegaan in de kunst getuigd van lef, want dat is er nodig voor dergelijke zelfkritiek. Het moet anders gaan, zonder ‘subsidieslurpers’, wil de visie van het grote publiek veranderen. Alleen hoe de kunst gaat doen zonder subsidie, dat is nog even de vraag…
Enkele GeenStijl citaten over kunst. Ongenuanceerd maar wel de realiteit.
Ik vraag me alleen wel af waar die kleine groene verfvlek vandaan is gekomen…
De letterlijke afstand tussen het publiek en de kunsten.
Een speeltuin toestel, niet als kunst maar ten kostte van kunst?
Als bezoeker loop je een verduisterde ruimte binnen, lopend naar een lichtpuntje in de verte. Als je bijna het lichtvlekje bereikt hebt gaat ineens een spot aan en hoor je gelach, je bent er in getrapt. Als bezoeker sta je moor voor lul.
Kunst die toont hoe kunst wordt getoond.
De tentoonstelling bij Nest te Den Haag is tot en met 4 november te zien. Een aanrader.
‘kunst’ die ‘schreeuwt’ opent misschien de weg naar ‘geziene’ kunst; ‘kunst’ die ‘zwijgt’ wordt vermoedelijk niet gezien.
@Frans, Dank voor je reactie al zul je die binnen deze context even moeten toelichten, ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt.
Geweldig stuk. Mooi beschrijving van How art things. Jammer gaat mee niet lukken de tentoonstellingen te zien.
@Geovanini, Spijtig, maar dan hebben we gelukkig de foto’s nog. 😉
Op littlewhitehead na zeer matig werk als ik zo eerlijk mag zijn…
@henkveen, Dat mag maar verdere argumenten om die uitlating te doen zijn ook welkom.