Nest; The Spur Of The Moment

Vandaag ben ik samen met een vriendin naar Den Haag gegaan, niet alleen voor de kunst maar ook een gezellige dag uit. Ze was nog nooit bij het Mauritshuis geweest, dus daar zijn we eerst langs gegaan. Helaas mocht ik daar niet fotograferen, dus daar geen blogpost van. Natuurlijk moesten we ook even langs bij Nest voor onze Tilburgse buren van Whatspace. Daarvan dus wel een blogpost.

The Spur Of The Moment

De titel, veelvuldig gespamd op Whatspace, geeft al direct een handvat om naar de tentoonstelling te kijken. Vragen omtrent de duratie van werk, het moment van het werk, of de bevraging omtrent tijdsbeelden van een beeld of de intenties die er aan vooraf gaan. Dat klinkt nogal veel maar in het verloop van deze blogpost zal dat vanzelf duidelijk worden. Het is in elk geval duidelijk dat er vooraf is nagedacht over een centrale vraagstelling of in elk geval een duidelijke ondertoon die bij iedere kunstenaar in meer of mindere mate, of met accentverschillen duidelijk aanwezig is. In elk geval respect voor de zaaltekst die zowel erg toegankelijk is als ook nog eens hout snijdt.

Ghislain Amar

De schoenen zijn erg mooi poëtisch in de ruimte, de zaaltekst spreekt van “het moment waarin alles klopt, in balans is en de oude schoenen gratie en perfectie kunnen verbeelden.” Kan niet anders dan daarin meegaan. Het is een supereenvoudig concept maar levert een uitermate spannend beeld op.

Zijn andere ‘Movements’ zijn echter wat rommeliger, stekkers worden ineens onderdeel van werk en een deur in de ruimte speelt mee. Het kan wel, maar het mist de subtiliteit en helderheid van de schoenen. Toch zitten ook daar scherpe vondsten in, zijn gips met pigment en een lap stof zijn erg tactisch in een hoek gehangen en leveren een opmerkelijke samensmelting van chaos en orde.

Ghislain Amar - Balance

Ghislain Amar - Movement series, Shape #2

Ghislain Amar - Movement series, Shape #3

Ghislain Amar - Movement series, Shape #4

David Bade

Het werk van David Bade hebben we al eens ergens op trendbeheer voorbij zien komen. Voor deze gelegenheid liet Bade het nog wat verder afmaken door enkele assistenten. In zoverre is hier sprake van een problematiek rondom het moment omdat het werk totaal nooit af is. Het zijn snelle materialen waar altijd mee verder gekuntseld kan worden. En het maakt niet eens meer uit blijkbaar door wie. In deze tentoonstelling is het een nogal enorm kolossaal en grotesk object waarvan ik mij afvraag of het echt iets toevoegt aan de tentoonstelling. Het is een lekker ding maar in deze context waarin overduidelijk een theoretische oorsprong ligt is het rauwe doewerk van Bade toch enigszins misplaatst.

David Bade - (titel onbekend)

David Bade - (titel onbekend)

David Bade - (titel onbekend)

Koen Deleare

Het werk van Deleare is hier wel eens eerder aan de orde gekomen  (zie hier, hier en hier). Natuurlijk worden we daar zelf als schilder warm van. Zijn werk is altijd lekker om naar te kijken, altijd direct herkenbaar en vooral superlekker beeld. Visueel snoepgoed, maar dan van het soort waar je langer van geniet dat 3 seconden. Vooral de gelaagdheden en de rasters vind ik persoonlijk erg lekker werken. Die rasters geven het een primitieve en rauwe ondertoon. In dit geval met een licht gotische nasmaak, heerlijk. Let ook even op de detailfoto waarin te zien is dat ook de randen bewust worden ingezet. Door deze relatief kleine ingreep ontstaat er een extra beweging in het doek als je er voorbij loopt. Dat is een mooie bonus.

Om een lang verhaal kort te maken, ik zou ze graag boven mijn bank hangen.

Koen Delaere - Untitled

 

Koen Delaere - Untitled (detail)

Tobias Hoffknecht

De zaaltekst geeft hier naar mijn mening te veel het beeld weg. Maar eerlijk is eerlijk, veel meer kan ik er ook niet van maken. We zien een jas, en zolang deze open is, is er een beeld, het is niet direct herkenbaar als jas. Op het moment dat de persoon zijn jas dichtdoet, wordt het onmiddellijk gewoon een jas. Vanuit het concept van de tentoonstelling een begrijpbaar beeld maar misschien iets te letterlijk. Daarbij ontgaat mij volledig een verdere betekenis en neigt het dus naar een illustratie in video. Wat ik wel moet meegeven is dat het prima is uitgevoerd.

Verder toont Hoffknecht nog een ander werk, iets dat lijkt op een hangmat maar van een stof die overduidelijk niet sterk genoeg is om mij te dragen…

Tobias Hoffknecht - Demonstration

Tobias Hoffknecht - Was machen wir

Bas van den Hurk

Het werk van Bas van den Hurk betreft hier op dit blog absoluut geen introductie meer, de reden dat hij hier hangt is aan de hand van deze titel en ons interview met hem direct duidelijk. In zijn werk implementeert hij kettingen die al lang uit de mode zijn, want vanuit het moment dat ze wel een hype zijn, kunnen we er niet naar kijken. Daar komt nog eens bij dat zijn werk altijd nog onderhevig is aan veranderingen, een werk is nooit af. Zijn werk balanceert altijd op de rand van toeval en bedachtzaamheid.  En als klap op de vuurpijl maakt hij ook nog eens werk dat soms uit elkaar dreigt te vallen. Hier toont van den Hurk ons werk dat vooral zeer doet aan de ogen, glitters en bling bling, en fluorescerende kleuren.

Bas van den Hurk - Untitled

Bas van den Hurk - Untitled

Charlott Markus

Als ik de zaaltekst van Nest mag geloven gebruikt ze dameskleding om de gaten in haar atelier te vullen en fotografeert dat vervolgens. Dat klinkt een beetje als dezelfde benaderingswijze als van den Hurk die ook op zoek gaat naar stof. Ook in het geval van Markus levert het opmerkelijk boeiende beelden op. Misschien een tikkeltje voorspelbaar en ik vermoed ook dat het er in het echt aanzienlijk boeiender uit ziet. Maar dat zullen ze bij Nest niet zo’n goed idee gevonden hebben, gaten in de muur.

Charlott Markus - (titel onbekend)

David Ostrowski

Waarom staat deze man niet in de zaaltekst? Erg jammer, net alsof hij op het laatste moment pas mocht meedoen. Dat is jammer, want het betreft opvallend goed werk. Eenvoudige ondervragingen van het schilderij. Zo te zien hebben ze ook winterkuren gehad (net als Munch deed met zijn werk). Er zitten namelijk enorm veel vlekken en vegen op. Rauw werk zoals we het graag zien. In elk geval krijgt hij bonuspunten van mij vanwege de ontzettend mooi gevonden titel die niets weggeeft maar wel extra betekenis geeft ‘F (Even the most beautiful woman ends at her feet)’. En let ook even op de detailfoto, hij lijst zijn werk wel heel erg eenvoudig in, gewoon 4 latjes er omheen timmeren. Maar het werkt wel.

David Ostrowski - F

David Ostrowski - F (Even the most beautiful woman ends at her feet)

David Ostrowski - F (Even the most beautiful woman ends at her feet) (detail)

David Ostrowski - (titel onbekend)

Michail Pirgelis

Van onderdelen van vliegtuigen een beeld maken, zoiets hebben we ooit gezien in Witte de With (geen idee meer wie het was?) maar Michail Pirgelis maakt er ook echt sculpturen van. En hoe. Opmerkelijk dat er van zulke standaardobjecten nog verrassende sculpturen gemaakt kunnen worden eigenlijk. Toevallig weten we  nu dat het onderdelen zijn van vliegtuigen, maar anders hadden we het benaderd als bouwwerken. Elk van deze objecten heeft zijn esthetiek en beeldtaal behouden. De plaatsing in de ruimte maakt het vervolgens nog scherper. De kracht van het werk zit niet in het werk zelf, maar in de potentie van het beeldmaken van iets dat geen beeld is. Ik vermoed dat deze man van letterlijk alles een goed sculptuur weet te maken. Geef hem een mooi museum en hij vult het wel.

Michail Pirgelis - Untitled

Michail Pirgelis - Apiarist

Michail Pirgelis - (titel onbekend)

Remco Torenbosch

Helaas heb ik dit gemist, en ik ging er zeker niet op zitten wachten. Remco Torenbosch laat minimaal 1 maal per dag, maximaal 1 maal per uur, een medewerker van Nest het woord “Moment” schreeuwen. Normaal schrijft Remco opmerkelijk goede posts bij Whatspace en ook zijn citaat op de zaaltekst vind ik getuigen van scherpte. Maar dit vind ik een beetje een slap conceptueel werk. Misschien dat het daadwerkelijk wel erg goed werkt, maar ik vrees dat het nogal flauw is. Het idee dat het werk er alleen maar is op het moment dat het woord wordt uitgesproken is een leuke vondst, maar om te spreken van een werk vind ik dubieus. Maar nogmaals, ik heb het niet meegemaakt dus misschien heb ik het verkeerd.

Femke de Vries

Wederom is mode relevant, de Vries toont ons een shirt dat is ontdaan van zijn modespecifieke eigenschap, het merk. dat levert vooral een spannend beeld op. Inhoudelijk is het niet zo heel spannend. Wel heel spannend vond ik het sculptuur/installatie met een flinke stapel A4tjes. Het is een erg toegankelijk fenomeen, dat A4 papier, maar in deze context wordt het ineens heel vreemd. Het zijn mislukte prints die waarschijnlijk uit een printshop komen. De vloer werk niet echt mee, ik vermoed dat het op een sokkel meer een beeld was om naar te kijken. Maar het opmerkelijkste vond ik dat het A4 papier ineens ‘anders’ werd dan normaal… duidelijker kan ik het niet maken dit keer. En mooie misprintjes zijn het ook. Misschien inspiratiemateriaal voor Deleare?

Femke de Vries - Unstated Display

Femke de Vries - (titel onbekend)

Sjoerd Westbroek

Westbroek heeft een moiré-effect op de wand getekend, een pokkenwerk. Het effect zie je ook wel als iemand op TV komt die een geruit jasje aan heeft. Ineens lijkt alles te bewegen. (zie hier voor meer uitleg). Het is te zien dat hij enorm veel aandacht heeft besteed aan het patroon. Ik word ook wel nieuwsgierig hoe hij dit georganiseerd heeft, want dat doe je niet uit de hand. Vervolgens hangt daar een knip-en-plakwerkje op en een semi-transparant vel met nog wat aantastingen. Niets op aan te merken.

Sjoerd Westbroek - Whence This Unititled Interior

Jan van Woensel

Van Jan van Woensel is ook geen zaaltekst. Vreemd want wat extra uitleg had hier niet echt misstaan. In elk geval drie kleine werkjes op papier die enorm lekker zijn om naar te kijken. Ze doen enigszins denken aan de industrial esthetiek. Rauw, minimaal en toch heel rijk. Het enige wat ik er jammer aan vind is dat ze waarschijnlijk veel groter, veel indrukwekkender zouden zijn zonder pompeus te worden.

Jan van Woensel - (titel onbekend)

Dus

Gaan, zeker. Ook erg interessant lijkt mij de rondleiding zondag 27 Maart om 4 uur door de coördinator bij Nest die tevens kunsthistoricus is.

De tentoonstelling is nog te zien tot 10 April.

Zeker nadat ik dit gezien had, en ook natuurlijk het Mauritshuis met zijn Rembrandts, Vermeers, Saenredams en Claeszen, had ik weer helemaal zin om morgen lekker verf op doeken te smeren. Heerlijk.