Museum Boerhaave; Circus Boerhaave

Heel af en toe gebeurt het wel eens, niet al te vaak, maar dat ik een tentoonstelling bezoek zonder te kijken naar de naambordjes. Meestal is dat geen goed teken, de werken boeien totaal niet dus dan ga ik ook niet kijken van wie het is. Maar, dat was hier toch net even anders. Ik was nog nooit in Leiden geweest en ben onder andere naar Boerhaave gegaan. (ook de Hortus bezocht maar dat bleek toch minder boeiend dan de naam en faam.)

Boerhaave is misschien het best samen te vatten als een curiositeitenmuseum. Er zijn veel dingen op sterk water, botten, modellen, vreemde of bijzondere machines. Rembrandt stond bekend om zijn verzameling vreemde en exotische objecten en ik zelf heb er ook een zwak voor. Hier enkele voorbeelden;

papier-maché anatomische modellen, alleen al vanwege de ambachtelijkheid van de objecten heel bijzonder maar ook erg bizarre dingen zoals wormen die ineens groter worden dan mijn arm.

Potjes met vreemde beestjes;

schedels;

Nog meer anatomische modellen;

Waarvoor ze het ding links onderin voor gebruikten wil ik niet weten, vooral omdat de rest amputatiematerialen zijn.

Maar, dat is eigenlijk vooral bijzonder als je zelf even gaat kijken, de hart-long-machine en de gigantische electromagneet en de allereerste microscopen zijn allemaal artefacten die echt de moeite waard zijn om even naar het museum te gaan.

Maar wat echt leuk was, en waarom ik dus begon over het vergeten van de namen, was de tentoonstelling Circus Boerhaave. Ondanks het feit dat ik sowieso pas laat in de tentoonstelling ben gaan kijken en deze inmiddels is afgelopen, toch even nog hier laten zien. Want de vraag of het serieuze kunst is niet relevant, maar soms zijn creaties zo leuk dat ik gewoon vooral nog meer wil zien. En dan vergeet ik dus de bordjes te fotograferen. Het zijn allemaal een soort van speeldozen, complexe mechaniekjes, van voornamelijk hout. Ze zitten alleen in een glazen vitrine en de bezoekers konden op knopjes drukken en dan ging het werken.

Het werkt erg goed, de vindingrijkheid en ambachtelijkheid van de werkjes spreken continue tot de verbeelding. Het enthousiasme van de makers straalt helemaal over.

De foto’s doen geen recht aan de werken, eigenlijk moet men de filmpjes zien en eigenlijk had iedereen zelf even een plezierige middag moeten plannen. Boerhaave bewijst met deze tentoonstelling in elk geval dat musea alles behalve saaie droge catacomben zijn van oude meuk. Dit is fris en leuk! En ook complimenten voor de aankleding van de tentoonstelling. Dit soort tentoonstellingen wil ik vaker zien, dat ik gefascineerd rondloop, niet eens meer kijk wie de maker is, maar wel echt iets gezien heb wat echt oprecht leuk is.

Beeldverslag van enkele opvallende dingen, maar bekijk dus vooral het filmpje.