MMKA; Remember Me

Op de bovenverdieping van het MMKA was een thematentoonstelling, samengesteld uit eigen collectie omtrent het thema dood. Een thema dat me persoonlijk wel ligt. Daarbij heeft het MMKA een mooie collectie met veel magisch realisme en moderne Nederlandse klassiekers, dus dat moet een inkoppertje zijn voor het MMKA om mij te overtuigen. Helaas blijkt alleen al snel dat ze enkel de bovenste etage gereserveerd hebben, echt klein is dat niet maar groot is het zeker niet, een ronde gang met een doorsnede van misschien 10 meter met enkel werken aan één kant van de muren. Daarbij wordt er veel gestapeld in een salonpresentatie en of dat het geheel ten goede komt in dit geval is maar de vraag.

Wat modern werk waar de symboliek er wel erg dik bovenop ligt.

Carlos Amorales - The Bad Sleep Well 004

En een oude klassieker met diezelfde ‘dood’symboliek.

Raoul Hynckes - La Bête Noire

Sommige beelden waren verrassend zoals deze.

Frank van der Weide - Stervend Paard

Andere beelden zijn zo iconografisch, en ik had ze nog nooit op ware grootte gezien, dat het interessant is ze eens goed te bestuderen in het echt.

Albrecht Dürer - Ridder Dood en Duivel

Albrecht Dürer - Ridder Dood en Duivel (detail)

Albrecht Dürer - Ridder Dood en Duivel (detail)

De meest indrukwekkende werken waren toch wel de dodenpotretten van Jan van Herwijnen. Niet alleen omdat het veelal erg treffende karakterbeelden betreft van doden net na WO2, maar ook omdat het erg heftig geschilderd is in de kleuren, zonder dat het onrealistisch of expressief wordt.

Jan van Herwijnen - Dodenpotretten

De heftigste beelden zijn die met de ogen open, de blikken zijn nogal, doods.

Jan van Herwijnen - Dodenpotretten

Er is gelukkig ook werk waar de associatie met de dood er niet zo heel dik bovenop ligt.

Rinke Nijburg - Enigma van de dubbele kleine zeemeermin

Of zelfs sprake is van het maken van een golem?

Erzsébet Baerveldt - Piëta

Werk van Elisabet Stienstra heb ik wel eens vaker gezien. Deze context geeft haar werk ineens een heel andere betekenis en die werkt opvallend goed. De presentatie is misschien beetje kneuterig in verband met het licht maar het beeld functioneert erg goed.

Elisabet Stienstra - Girl With Sticks

Nog een mooi subtiel oud werkje.

Jan Mankes - Vaas met Jasmijn

Het mooiste is misschien nog wel de binnenruimte, die in tegenstelling tot de gang enorm licht is; het orgel. Nu weet ik ook wel dat dit er al jaren zit, maar stiekem past het perfect bij de tentoonstelling, niets is zo vergankelijk als het plezier van muziek.

Orgel

Redelijke tentoonstelling maar iets te veel leunend op de bekende symboliek. Maar dat zegt misschien ook meer over mij dan over de tentoonstelling. En dit is natuurlijk niet het enige dat er te zien is, dus zo is het allemaal bij elkaar best de moeite waard. En al is het maar om eens die prenten van Dürer op ware grootte te zien.