Martin van Zomeren; Lucy Stein

Als vrouwelijke kunstenaar je tentoonstelling ‘Orgasms in Hell’ noemen is gedurfd. Hoe vaak hebben we al niet seksueel gefrustreerde vrouwen diverse lullen en kutten zien maken om hun vrouwelijke problemen te etaleren en vervolgens te rechtvaardigen in begrippen van het ‘eigen gevoel’? Maar Lucy Stein (1979) is gelukkig van een heel andere orde. Wel zit er de gevoeligheid van een vrouwelijke hand in, de kleuren en tactiliteit van schilderen zijn geweldig. Maar, van seksuele frustraties, kutten en lullen is niets te zien.

Het werk van Stein lijkt zo weg te lopen uit een droomwereld. Ze zijn vaak zacht geschilderd en lekker zwierig, los uit de pols. Ook de reeks monoprints is erg kundig en speels van opzet. Toch zit er ook venijn in, het krassen in het beeld is frustrerend. Zo ook de voorstelling van die beelden zelf, de man die rustig op een tennisracket een gitaar imiteert heeft een voet tegen zijn hoofd staan. Elders is een meisje waar haar handen eenden zijn geworden en rijzige gestaltes niet al te vrolijk haar bekijken. Aanvankelijk lijkt het plezierig, maar na een tweede blik heeft het toch een wrange nasmaak. Toch blijft de wijze van schilderen naar de voorgrond treden en blijft het luchtige overheersen.

De titel ‘Orgasms in Hell’ is dan toch niet zo vreemd gekozen, het aangename en het venijnige gecombineerd in een krachtig geheel.