![Plagiaat noemen gaat te ver, maar het is duidelijk dat Fiona Mackay (1984) naar Rene Daniels heeft gekeken (bijvoorbeeld dit werk). Toch zal de rede daartoe meer gezocht moeten worden in […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/Martin-van-Zomeren5.jpg?resize=640%2C250 "Martin van Zomeren; Fiona Mackay – Tourist")
Plagiaat noemen gaat te ver, maar het is duidelijk dat Fiona Mackay (1984) naar Rene Daniels heeft gekeken (bijvoorbeeld dit werk). Toch zal de rede daartoe meer gezocht moeten worden in een vorm van poezie dan om de betekenis van Daniels als zodanig te gebruiken.
Dit is werk wat (op de foto’s) misschien nog lijkt als typisch abstracte schreeuwende macho schilderen. Toch zijn het heel stille werken die alles behalve macho zijn. De beeldtaal doet dat vermoeden, grote gebaren en felle kleuren. Maar door de gebruikte techniek drinkt de verf in het doek en vloeit langzaam over in de vezels waardoor er een zacht verloop rondom alle streken ontstaat. Hierdoor worden de kleuren en de penseelstreken zacht. Precies daardoor worden het werken die niet schreeuwen, maar heel zachtjes op je schouder tikken en zeggen “kijk naar mij”. Dat is dan ook wat je naar deze werken uitgebreid kunt doen. Hoe eenvoudig ze ook lijken, ze vervelen niet…
Fiona Mackay Overzicht
Fiona Mackay – Autumn in A – 175x135cm Batik op canvas
Fiona Mackay – Autumn in A – 175x135cm Batik op canvas (detail)
Fiona Mackay – Tourist (1) – 175x135cm Batik op canvas
Fiona Mackay – From the Surf to the Sea of the Shore – 175x135cm Batik op canvas
Fiona Mackay – Monument – 175x135cm Batik op canvas
Fiona Mackay – Tourist (2) – 175x135cm Batik op canvas
Fiona Mackay – Tourist (3) – 175x135cm Batik op canvas
Fiona Mackay – Poplar & Open Sunday Closed Monday – 175x135cm Batik op canvas
Dag Niek, ik denk niet meteen aan Daniels, waar de verf opbrengst meteen ook een drager van ‘de boodschap’, de poëzie van de verf gaat vooruit, vooraf, bij zijn altijd poëtische titels…
Hier is de verfopbrengst geheel en al zich zelf presenterend, erg mooi.
Ik moet eerder denken aan Bram van Velde de Gouaches, en ik zie dit mooi poëtisch schilderen internationaal bij ondermeer Landon Metz, Weny White, Eva Vingerling, Todd Kely,en een ‘oudje’ alsGiorgio Griffa.Maar zo heel zwart wit is het ook weer niet denk ik nu, het zou mooi zijn Macky n Daniels bijeen in een ruimte te zien…
@Marc, Ik doel met Daniels vooral dat ze letterlijk motieven uit zijn werk ontleend zoals het gegeven voorbeeld Ondergronds Verbonden van Daniels is gebruikt in het werk Autumn in A van Mackay. Het is natuurlijk inhoudelijk een heel ander verhaal.
Ik ben het helemaal met je eens dat het mooi zou zijn ze naast elkaar te zien.
Hoi, Mysterieus dat je een poëtisch verband met Daniels ziet. Wat betekent in de context van schilderen ‘poëtisch’? Mij doen vooral de laatste twee werken sterk aan van Velde denken, een link die Marc Mulders hierboven al legt. Daniels werk lijkt me vooral betekenisspel met ontsluiering en verhulling. Dat primaat van betekenis waarin ook de verf en kwast zelf in worden meegetrokken, zie ik in de getoonde werken vooralsnog niet. Vriendelijke groet, Piet van Tuijl
@Piet, Het werk van Daniels heb ik altijd begrepen als inderdaad een spel met onthullen van betekenis, later in zijn oeuvre daarbij vaak in relatie tot de kunstwereld. Het poëtische in Daniels zit hem in zijn raadselachtigheid en spelen met taal (letterlijk). Bij Mackay zit dat in het schilderen, vergelijkbaar met wat Marc hierboven aan andere schilders noemt. Dat hoeft niet per se in de zichtbaarheid van het schilderen als dusdanig te zitten (de kwasstreek en de verf) maar in de keuze van vlakken, kleuren en textuur (die wel evident aanwezig zijn in het werk van Mackay). Ik moet nogmaals benadrukken dat de foto’s enigszins misleidend kunnen zijn voor juist die kwaliteiten in het werk.
Ik kan je een bezoek aan de galerie dan ook van harte aanraden.
Ik vind ze erg mooi, ook al hebben ze geen betekenis, juist daarom,
@Wil, ieder beeld heeft betekenis, totale betekenisloosheid lijkt me overigens ook niet zinvol te ambieren ;).
Prachtige show en de betekenis stroomt voort uit de atmosfeer, alhoewel het wat mij betreft duidelijk voelbaar is dat die uit tekens voortstromen… en niet schreeuwerig, wel sterk en wel een beetje macho, maar niet op een mannelijke manier… (maar die mening kan uit een persoonlijke relatie tot haar en het werk zijn onstaan…)
@Glitch, ik denk dat je eigen slotzin in deze meer context biedt aan je analyse van het werk. Ik beschouw begrippen als atmosfeer te algemeen toepasbaar maar begrijp wel wat je er mee bedoelt de rest is me te vaag ;).