Marres; Currents #2, Rumour Has It

Zo heel erg lang geleden is het nog niet, maar toch, het is al weer bijna een jaar geleden dat er weer een paar honderd autonoom beeldend kunstenaars afstudeerden aan één der academies in Nederland. In dat jaar is er steeds in de zomer of net er na een heuse storm aan nieuwe talenten die de kunstwereld zullen shockeren volgens de betreffende beste-van-de-afgestudeerden tentoonstellingen. Helaas vinden veel van deze tentoonstellingen plaats in dezelfde regio als waar er ook het meeste gescout wordt voor die tentoonstelling. Je raad het al, kunstenaars uit Groningen komen niet terecht in Maastricht, maar hoofdzakelijk komen kunstenaars uit beiden steden niet bij eerdergenoemde modellen terecht omdat er simpelweg niet gekeken wordt. Maastricht en Groningen zijn beiden ver weg. Eerlijk is eerlijk, dat klopt.

Marres organiseerde dit jaar voor de tweede maal Currents: twee jonge curatoren wordt gevraagd een tentoonstelling samen te stellen met recent afgestudeerden van een der academies in ZuidNederland, België en Duitsland. Het is een meer institutionele variant van het bekende galerie model met kunstenaars uit de Euregio. Een bijkomend gevolg is een zekere traagheid en de mogelijkheid voor de kunstenaars om nieuw werk te ontwikkelen voor deze tentoonstelling. Ze weten al enige tijd waar ze werk voor gaan maken en hebben dus sinds hun afstuderen ook echt de tijd om zich verder te ontwikkelen in de wetenschap dat het voor een tentoonstelling is. Je kunt het slechter treffen als jonge kunstenaar.

Het resultaat van de tentoonstelling als geheel mag er dan ook zijn. Natuurlijk, het levert geen spannende groepstentoonstelling op. Alleen al dat je een selectie maakt van wat er zoal afstudeerde maakt dat bijna onmogelijk tenzij je met een specifieke opzet vooraf komt. De vraag is alleen of je als curator dan met voldoende kunstenaars en idem kunst zit om een tentoonstelling bij Marres te kunnen doen. Het is eerder een kalme variant op de soms nogal haastige Best of Graduates. Hier is duidelijk aan de plek van ieder werk gedacht, zoals de langgerekte foto in de trappenhal. Dat werk past er uitstekend en had elders niet gekund.

De uiteindelijke selectie getoonde werken en kunstenaars blijft een lastige kwestie, maar ik krijg niet de indruk dat er bepaalde hot topics vanuit de curatoren meespelen (wat aangenaam is). De keuze van soort werk is divers maar alles maakt een degelijke indruk.

Als je dit zo rustig bekijkt rest eigenlijk maar één vraag, waarom organiseert bijvoorbeeld De Appel niet een vergelijkbaar model? Misschien zou het zelfs interessanter zijn om een dergelijke tentoonstelling vlak voor de eindexamenspresentaties te tonen. Dan is de lat ook weer gelijk gelegd.