Man met een film camera

Dit is een post die ik al heel lang klaar had staan. Moest nog even afgemaakt worden. Is vervolgens bijna in vergetelheid geraakt en nu bedacht ik me dat ik het toch nog even moest delen. Erik krijgt de credits voor deze, die kwam op een gegeven moment met die film. (Die ik met veel plezier gekeken heb tot 3 maal aan toe.)

originele filmposter

Man with a movie camera. Een film die gezien wordt als de voorganger van Koyaanisqatsi. Deze film komt namelijk uit 1929. Het is een stomme film en heeft op de introductie na geen ondertiteling. Verder zitten er ook geen acteurs in en ook geen sets.  Of zoals de film begint:

The film Man with a Movie Camera represents
AN EXPERIMENTATION IN THE CINEMATIC TRANSMISSION
Of visual phenomena
WITHOUT THE USE OF INTERTITLES
(a film without intertitles)
WITHOUT THE HELP OF A SCRIPT
(a film without script)
WITHOUT THE HELP OF A THEATRE
(a film without actors, without sets, etc.)
This new experimentation work by Kino-Eye is directed towards the creation of an authentically international absolute language of cinema – ABSOLUTE KINOGRAPHY – on the basis of its complete separation from the language of theatre and literature.

Het is dus een film die zijn verhaal alleen maar verteld op basis van het medium film. Het wil totaal los staan van taal, theater en literatuur. Iets wat in die tijd nog gebruikelijk was.

De film bestaat uit heel veel losse shots die vaak vrij willekeurig of op experimentele basis geschoten zijn. Deze zijn vervolgens in een database gestopt en ten slotte gemonteerd door de regisseur en zijn vrouw. Verder was er enkel nog een cameraman (de broer van de regisseur) betrokken bij het film project. Dat resulteerde in vele nieuwe uitvindingen die nu relatief normaal zijn geworden; double exposure (beelden die over elkaar liggen), versnelling en vertraging, bevriezen van het beeld, jump cuts (onlogische montage), splits (twee beelden tegelijk naast elkaar), extreme close ups, stopmotion, achteruit afspelen en niet te vergeten de Dutch Angles (scheef houden van de camera).

Dan als klap op de vuurpijl was het schandalig snel gemonteerd, met een 1.775 shots in een dik uur gepropt. Nu wij gewent zijn aan TMF/MTV valt het wel mee. Maar in de Sovjet was dat de rede dat de film lange tijd problemen had omdat het toch nog erg elitair zou zijn.

Het openingsshot is bijvoorbeeld een double exposure

Nu inmiddels is het dus een cultfilm en onder filmwetenschappers erkend als invloedrijke film. Een paar jaar geleden heeft Cinematic Orchestra er een soundtrack bij gemaakt (net als vele andere muzikale acts). Veelal zijn deze gratis en legaal te downloaden.

Hier stukje van de film met muziek van Cinematic Orchestra. De volledige versie hiervan is via de bekende torrentnetwerken te vinden.

Hier de volledige stomme film.

Op de vraag wat dit nu concreet met schilderkunst te maken heeft kan ik geen antwoord geven. Maar het is een mooie film voor op een dag als deze.