lxhxb; Rebecca Niculae – Here for the weekend

Alsof je wakker wordt met een onverwachts lege agenda. De verveling kan toeslaan, maar eerst is er het moment van het overpeinzen wat je zou kunnen gaan doen die dag. Alle mogelijkheden liggen op tafel maar er niet één de juiste is, alles kan. Niets doen is ook geen optie, er is namelijk genoeg te doen en stilstand is achteruitgang. Er moet een besluit genomen worden.

Uiteraard kun je voor de voor de hand liggende opties gaan. Je zou kunnen uitslapen, of je zou rustig kunnen ontbijten en ondertussen de krant lezen. Maar het is precies dat moment dat er nieuwe radicale mogelijkheden zich aandienen. Misschien begin je wel aan een nieuwe hobby. Je staat met zowel volle als lege handen tegelijk terwijl je je afwegvingen maakt.

Kunstwerken kunnen hetzelfde oproepen. Ze zijn ongemakkelijk omdat ze zowel alles tegelijk als niets lijken te zijn. Niet omdat ze shockerend zijn, maar omdat ze je in het ongewisse laten. Ze zijn in zekere zin onduidelijk, omdat je ze niet direct kunt plaatsen. Ze zijn kraakhelder en enorm vaag te gelijk, zowel gemaakt als ontstaan.

Het werk van Rebecca Niculae doet precies dat. Bij deze tentoonstelling bij lxhxb toont ze dan ook welbewust niet te veel. Drie werken, waarvan 1 een tweeluik is. Nu zijn drie werken normaal gesproken genoeg om enige grip te krijgen, maar bij Niculae liggen ze dermate ver uit elkaar dat je alsnog met lege handen staat. Continue dringt zich de vraag af waar je precies naar zit te kijken. Alles lijkt er precies zo uit te moeten zien als ze moeten. Als er al toevalligheden zijn in de werken zijn ze doelbewust gebruikt. Het waarom blijft een knagende vraag. Even is onduidelijk wat je er mee aan moet.

Het is bijna datzelfde als het moment met de lege agenda. Verwarrend, maar tegelijk kan het nieuwe wegen laten zien die eerder verborgen waren.