Toen ik de eindexpositie van Den Bosch bezocht was ik op de terugweg naar huis even langs Kunstpodium-T en langs Luycks gallery gegaan. Bij Luycks is op het moment een solo te zien van Marieke van der Schaar. Aanvankelijk deed het mij aan als een typische zondagsschilder. Een hoop dieren en bloemen die op semi-expressionistische wijze geschilderd zijn. Hoe vaak heb ik dat al wel niet gezien? Maar toch blijkt dit overduidelijk niet het werk te zijn van een zondagsschilder. De technieken zijn veelzijdig maar toch duidelijk allen van dezelfde hand. Naïef is de vorm te noemen maar toch is er beladenheid aan te wijzen als referenties naar de bekende etsen van Goya. Niet alles is wat het lijkt. Het werk toont dieren maar eigenlijk is helemaal niet duidelijk of deze wel leven of dood zijn. De geometrische objecten in de beelden zijn geen compositorisch noodzakelijk iets maar toch zitten ze in de beelden. Langzaamaan, laag voor laag, blijft er steeds minder onschuld over. Nee, dit is allerminst iemand die een keer een schilders cursus gevolgd heeft.
Het werk is enorm veelzijdig en blijft overal luchtig, nergens wordt het pretentieus. Het is wat het is, en wat er verder is… dat moeten we zelf maar zien?
Is nog te zien tot aanstaande vrijdag.
Laat een reactie achter;