The Lost Relay; (5) – Jordy Koevoets, Thomas I’Anson, Tamara Dees

Vandaag was de vijfde en een na laatste editie in de reeks van zeven tentoonstellingen (te Argument in Tilburg). De laatste wordt een terugblik op afgelopen week dus alleen morgen nog nieuwe kunstenaars. Jordy Koevoets heeft zijn werkjes laten hangen afgelopen avond en mocht vandaag met 2 nieuwe kunstenaars; Tamara Dees en Thomas I’Anson een nieuwe poging wagen.

Allereerst rustig uitpakken met een kopje koffie…

Tamara Dees pakt uit

Dan rustig de werken bespreken…

Koevoets, I’Anson en Dees bespreken Koevoets

…en later Dees

En dan aan de slag, al snel werd er uitgebreid besproken wat er gisteren “mis” ging, waar kon het beter en wat waren de lessen van de afgelopen dagen. Natuurlijk was niet alleen Koevoets op de hoogte van wat er gisteren gebeurt was, ook hadden ze alledrie de afgelopen dagen het blog gevolgd. Voorkennis dus omtrent de gang van zaken. Al snel bleek dat ze echt wilden gaan componeren in de ruimte. Het doek van Koevoets dat gisteren nog weggestopt in een hoek was, werd nu pontificaal in de ruimte gehangen met de tekst naar achteren. Door de vlaggetjescirkel van I’Anson te plaatsen schuin daarachter ontstond er een uitnodiging voor publiek om naar achter te lopen, eenmaal daar kregen ze de tekst van Koevoets al helemaal in their face. De rest van de ruimte werd met veel gevoel voor rust opgebouwd. De samenwerking tussen de drie liep erg soepel, ze begrepen elkaars werk en ook de overeenkomsten. Een soort van fake conceptualisme en linken naar banale objecten op gegevens was hun alledrie niet vreemd.

Erik werd aan het werk gezet door I’Anson

Bootje van Tamara Dees aan het plafond…

… bleek toch al snel beter aan de muur

Bespreking met hoe verder om te gaan met de ruimte

Tamara Dees werkt haar Hokusai project uit.

Waar er gisteren eigenlijk te veel onrust was, liep het vandaag dus erg soepel, misschien ook omdat het een relatief kleine groep was maar ook omdat er ondanks het feit dat alles in het Engels ging redelijk snel duidelijk was onderling wat er mogelijk was en speelde.

Dat leverde dus een presentatie op die zowel doordacht was voor de losse delen als de som. Alle werken bleven inzichtelijk op hun eigen merites maar ook alle werken samen spraken van een visueel verhaal. Natuurlijk waren er keuzes op strikt formele aspecten (de voorkeur voor zwart-wit werk is overduidelijk) maar ook inhoudelijk. Er was veel werk met linken naar het banale, de bootjes, de vlaggetjes, het werk van Koevoets zelf, maar ook het conceptuele, het onderzoek van Dees en het werk van I’Anson.

Ook de ruimte werd echt ingezet maar wel om een compositie op te bouwen in de ruimte. Dat betekend niet dat het te gladjes werd, door het ronde werk van Koevoets ook nog strategich te plaatsen werd het niet te esthetisch zwart-wit bij binnenkomst. I’Anson sprak van “dynamic use of space” met de bespreking aan het eind van de avond en daar heeft hij zeker een punt.

De bespreking van deze avond bood weinig nieuwe inzichten ten opzichte van bovenstaande. Dat zou bijna jammer klinken ware het niet dat het dit maal eigenlijk allemaal klopte. Natuurlijk was wat finetuning geen overbodige luxe maar de essentie paste erg goed.

Vandaag liep eigenlijk alles smooth en erg scherp.

Het resultaat

Tamara Dees

Jordy Koevoets, en Tamara Dees op de achtergrond.

De charmeur Jordy Koevoets kon niet achterblijven met stoffer en blik

Jordy Koevoets verklaard zijn proces dat tweeledig is

Thomas I’Anson

Tamara Dees en Thomas I’Anson

Jordy Koevoets

Tamara Dees

Na de presentatie werden de werken (en zo veel waren het er niet dit keer) ingepakt en zijn Erik en ik, met I’Anson en Dees nog even naar het feestje van Incubate geweest. Het was een mooie dag.

… en weer inpakken

Morgen is Tamara Dees er weer, die hoopt het dan nog beter te kunnen doen dan vandaag samen met Eveline Nieuwenveld en Lydia Weijers.