![Gisteren twijfelde ik, over de noodzaak van het blog. Ben ik nog wel kritisch genoeg, of ben ik te kritisch, of vind ik niets spannend meer, zie de post van […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2011/02/Lost.jpg?resize=640%2C250 "Lost? (2)")
Gisteren twijfelde ik, over de noodzaak van het blog. Ben ik nog wel kritisch genoeg, of ben ik te kritisch, of vind ik niets spannend meer, zie de post van gisteren.
Vandaag ben ik in alle rust maar wat ramen gaan opspannen. Dat was nodig, ik was weer bijna door mijn doeken heen. Daar ga ik trouwens binnenkort maar eens een postje aan wijden, want ik doe het anders dan met normale spieramen. Ik maak dan het liefst een flinke stapel tegelijk. Dus daar ben ik dan de hele dag mee bezig. Dat is lekker, want op het begin van de dag is er nog niets en aan het eind van de dag staat er een flink aantal mooie doeken klaar om op te schilderen.
Thuis gekomen, traditioneel al die websites en blogs checken. Voor iedereen die het wil weten, ik bekijk iedere week minimaal 2 keer alle 50 sites en blogs over kunst die ik de moeite waard vind. Gelukkig waren er weer dingetjes die verrassend zijn en moeite waard om wat beter na te kijken. Daar krijg ik gelukkig weer inspiratie van. Beelden genoeg schieten door mijn hoofd heen, om iets mee te gaan doen.
Maar nog geldt: heb je na een diepgaand onderzoek, want zo mag ik dit blog wel noemen, niet onderhand alles gezien? Word je dan niet te makkelijk met alles goed vinden, of wordt het dan te zuur? Dat zijn goede vragen, want met gewenning worden de waarden en normen ook anders. Dat is iets wat mij zeker is opgevallen. Natuurlijk heb ik al veel gezien, maar door erover te schrijven wordt die blik waarmee ik ergens naar kijk continu verscherpt. Ook ga ik steeds sneller inhoudelijke aspecten herkennen.”Ah, deze kunstenaar hanteert deze en deze elementen en dat zagen we daar en daar ook al, dus hier gaat het over.” Dan ben je snel klaar met kijken en oordelen. Is dat een goede zaak te ja of te nee. Het is fijn om sneller te zien of je iets de moeite waard vindt om nog langer naar te kijken. Naar sommige werken kan ik nu ook langer kijken. Opmerkelijk is dat ik de werken waar ik dan daadwerkelijk echt lang naar kijk, meer en meer vanuit een inhoudelijke esthetiek ga bewonderen. Daarmee bedoel ik dat het niet de vormelijke esthetiek is, maar vanuit de inhoud. Simpelweg, ik vind het mooi waar het over gaat. Dat had ik eerder aanzienlijk minder. Daarin zitten dan wat persoonlijke voorkeuren, maar ook vanuit erkenning. Ik houd niet van alles, maar als het goed is, met alle oprechtheid, kan ik er makkelijk veel respect voor hebben.
Daar staat tegenover dat ik natuurlijk ook een hoop mis, een Folkert de Jong kan mij inhoudelijk totaal niet boeien. Als visueel snoepgoed is het leuk en aardig, dat heb ik snel gezien. Net als met zoete snoepjes, als je te veel van dezelfde eet, zijn ze snel saai. Maar, is dat wel echt zo?
Ben ik te zuur aan het worden? Of juist te vriendelijk?
Tot zover voor vandaag.
Iedere routine heeft z’n voor- en z’n nadelen. Wanneer je zelf alleen nog plichtmatig de blogs bekijkt, wordt het tijd voor verandering. Zelf las ik af en toe blogloze weken in. Merk dat ik daarna dan toch weer behoorlijk enthousiast kan kijken naar dingen die ik anders wellicht routineus zou hebben opgeslagen onder m’n schedeldak.
Maar ik geef toe, met een dergelijke instelling kan lost painters niet draaien.
@Bertus,
Inderdaad, dat werkt binnen de opzet van dit blog niet. Vandaar dus ook dat ik deze overdenkingen ook publiceer. Het is echter een goed idee om de routine even te doorbreken. Ik was sowieso al van plan volgende week donderdag o.a. Amsterdam af te gaan en weer wat kunst in real-life te bekijken. Dat is toch prettiger dan via sites.
Tof in elk geval dat je mee-denkt. Zou jij anders niet een weekje het LPblog willen over nemen?
@Mieke Rozing,
Echt super bedankt voor jouw verhaal. Net zoals de reactie van Bertus is rust nemen van het blog misschien een goede oplossing. Tot die tijd, zal ik mijn twijfels, blijven posten.
Hoi,
Leuk te lezen waar jij mee worstelt…ik denk dat dit voor veel bloggers geldt.
Ik heb zoiets, het zal een periode in mijn leven zijn dat ik dit wil doen…en straks als ik er geen zin meer in heb..het gaat me tegenstaan…of omdat ik maar iets post omdat ik toch nodig iets “moet” posten…ik denk dat het dan tijd is voor mij om te stoppen of om het heel anders te doen. Het kost aardig wat tijd…en soms kom je in een deel van je leven dat je andere zaken leuker, belangrijker vindt….
Mijn zoon blogt ook maar hij zit met hetzelfde en doet nu even rustig aan om zich te bezinnen…en ik post nog lekker door…maar ik heb andere soort blog/posts dan jij…maar vergt absoluut veel onderzoek.
Voor mij is het een parkeerplaats van filmpjes die ik zelf gebruik voor mijn lessen BeVo en AVV..als ik andere leerkrachten daardoor enthousiast kan maken en/of inspireren dan is dat mooi.
Het is mijn passie maar ook door het zoeken naar filmpjes..staat mijn ontwikkeling niet stil..dus ik heb er zelf ook heel veel aan..anders zou ik het sowieso niet volhouden…
Misschien moet jij voor jezelf afvragen wat je hier voor jezelf uithaalt…wat is je drijfveer geweest …en is dat nog zo ..of maak je nu andere keuzes…misschien moet je anderen bij je blog betrekken die ook kunnen posten..zijn meer manieren van bloggen denk ik.
Succes, gr Mieke