Het Lange Voorhout; Grandeur

Een tijdelijke rij van een stuk of 20 sculpturen in de openbare ruimte, namelijk het Lange Voorhout te Den Haag. De link die ze met elkaar delen is dat ze hoofdzakelijk van een redelijk formaat zijn en van “jongere” Franse kunstenaars? Waarom staan die kunstwerken hier? Waarom deze werken?

Afgezien van het feit dat het ene werk iets scherper of interessanter is dan het andere blijft het een rij van sculpturen die toevallig buiten staan. Binnen in een museum waren de meeste net zo goed tot hun recht gekomen. Natuurlijk, met het aangename zomerweer is het helemaal geen ramp buiten te kijken naar kunst. Daarnaast valt er ook echt wel wat te zeggen voor kunst in de openbare ruimte. Maar toch, waarom hier?

Over het waarom deze werken ontstaat er zo mogelijk nog minder een eenduidig antwoord. De werken lijken zowel inhoudelijk als formeel totaal geen relatie met elkaar aan te gaan. Het persbericht denkt daar anders over;

Op het Lange Voorhout wordt deze zomer hedendaagse beeldhouwkunst uit Frankrijk getoond, van jonge, opkomende beeldhouwers. Zij maken deel uit van de generatie ‘nieuwe Franse kunst’, een internationaal georiënteerde groep kunstenaars, die zich richt op eenvoudige maar actuele onderwerpen zoals het dagelijks leven, het consumentisme, en de verhouding van de mens tot de natuur.

Oftewel, omdat het een groep Franse jonge opkomende kunstenaars zijn is de tentoonstelling gerechtvaardigd. Enige blijk van verdere urgentie is er niet. Wat maakt deze groep een groep en wat kunnen deze Franse jonge opkomende kunstenaars wat alleen zij kunnen? Ik zie geen enkel werk wat niet door oude kunstenaars uit Nederland gemaakt zou kunnen zijn.

Sterker nog, veel werken doen denken aan andere kunstenaars: Oldenburgh, Robert Therrien, Penone, Koons, verdorie een paar 100 meter verderop ligt een werk in een tuin dat er uit ziet als het voorbeeld voor het werk van Castel hier bij de Lange voorhout. Alleen het werk van  Abdessemed met de kopstoot van Zidane is overduidelijk van een orde die je hier in Nederland niet zou treffen. Hier zou eerder de kopvlucht van Van Persie gebruikt worden dan Zidane. Natuurlijk is de kwestie van originaliteit een problematisch gegeven, maar het moge duidelijk zijn dat de relevantie en urgentie van deze sculpturen niet duidelijk is.

Dus, er is een rij van zo nu en dan mooie sculpturen te zien van Franse jonge opkomende kunstenaars in de openbare ruimte. And apparently it is a big deal.

Adel Abdessemed – Coup de Tete (kopstoot) – Brons

Bruno Peinado – Sans titre, une figure embarquee (Zonder titel, een ingesloten figuur) – Mixed media

Cyrille Andre – Vigie (uitkijk) – Polyester en staal

Cyrille Andre – Vigie (uitkijk) – Polyester en staal

Emmanuelle Laine – Stellatopia – Digitale print op doek

Guilaume Castel – Graingrain & Cocok – Gewapend beton & staal

Julien Previeux – Glissement (Slippen) – Gegalvaniseerd metaal

Lilian Bourgeat – Le Diner de Gulliver (Het diner van Gulliver) – Polyester

Samuel Yal – Head Air Space – Polystyreen en polyester

Stephanie Cherpin – Suburban Relapse – Houten huisje en pleister

Een variant van dezelfde maker stond in 2010 bij ArtAmsterdam via West, Dat verklaard in elk geval de connectie met Den Haag enigszins.

Vincent Ganivet – C313 – Betonblokken

Vincent Mauger – Untitled – Plastic kratten en schroeven

Vincent Olinet – Kaizerin de chocolat aux fraises gonflees et son sabayon public (Chocolade-Kaizerin met opgepompte aardbeien en haar openbare vla) – Polystyreen en styrofoam

Leuk voor als je toevallig in Den Haag bent en even wat sculpturen wilt zien. Dat kan dan nog tot en met 31 augustus.