Lang leve de schilderkunst

Een tentoonstelling met deze titel MOET wel relevant zijn voor dit blog. Helaas, is ergens in de middle of nowhere in Zwolle bij P.Art. Tenzij er een lezer is die er in de buurt woont en er langs wil gaan zullen we het helaas met de press release moeten doen. Mocht er iemand toch nog tijd hebben om er langs te gaan, het kan tot einde deze maand, laat het even weten.

met schilderijen van Larissa van Zanen en Johanna Gloge en tekeningen van Ron Amir.

Drie jonge schilders van formaat. Letterlijk en figuurlijk. Zij schilderen alle drie op forse doeken; alle drie op geheel eigen wijze van wild half-abstracte doeken van Larissa van Zanen, expressieve geabstraheerde figuratie van Johanna Gloge en ‘waanzinnig’-realistische werken van Ron Amir.

Drie schilders die eind vorig jaar opvielen bij de eindpresentaties van AKI/ArtEZ in Enschede en bij het Frank Mohr Instituut in Groningen, door hun sterke grote doeken, waar het leven vanaf knalde.

Ron Amir toont in de tentoonstelling i.p.v. zijn prachtige kleurrijke grote doeken een grote tekening en een serie schetsen. Zijn werk van de laatste jaren is allemaal in het buitenland verkocht en het doek dat hij in Zwolle wilde tonen is geselecteerd voor de tweede ronde van de Koninklijke Subsidie en dus niet beschikbaar. De grote tekening in grijstinten is zeker zo sterk als zijn doeken en vormt een waardevolle aanvulling op de kleurrijke doeken van Larissa van Zanen en Johanna Gloge.

Larissa van Zanen toont twee forse doeken uit 2009 en twee zeer recente doeken uit 2010.

Johanna Gloge toont vier grote en een klein doek

Het betreft hier dus een aantal jonge kunstenaars. En eerlijk is eerlijk, het is goed werk. Ook de combinatie tussen de drie schilders oogt erg goed. Alle drie redelijk figuratief met een lichte illustratieve kant. Dat laatste is vooral bij enkele werken van Amir het geval. Maar, dat is in deze gevallen geen enkel probleem. Nergens lijkt het te oppervlakkig te worden. Of dit de toekomst wordt van schilderend Nederland is met geen zekerheid te zeggen. Maar, als dat zo is, is in elk geval het plezier van het schilderen an sich duidelijk aanwezig. En dat is gunstig.

Eerst de werkjes van Ron Amir. Flink aantal tekeningen en 1 hele grote.