Vanavond opende weer een nieuwe editie van Kunstpodium T;
Wiesje Peels & Steffen Maas
Meral van de Velde | Rotterdam
Renée Verberne | Den Bosch
Evelien Jansen | Zwolle
Deze editie kan ik weinig zinnigs over zeggen, wie welk werk gemaakt heeft is gissen. (Dit weet ik inmiddels wel maar zou eigenlijk in de tentoonstelling zelf duidelijk mogen zijn). Er is namelijk gekozen voor een totaal opstelling waarbij ieders werk een gelijkwaardige positie inneemt in het geheel. Dat geheel lijkt te handelen over vragen als waar we zijn en waar we heen gaan. Er zijn noties van romantiek en noties van een conceptuelere benadering maar echt heel helder wordt het nergens, want het is totaal onduidelijk van wie wat is.
Het resultaat is welliswaar een tentoonstelling die als een geheel oogt, maar inhoudelijk diverse kanten op zweeft en daardoor eigenlijk vraagt om meer duiding. Dat is zowel een nadeel als voordeel, het laat zien dat studenten en kunstenaars die ver van elkaar af lijken te liggen een coherente tentoonstelling kunnen maken. Dat is iets, wat complimenten verdient.
Hier verder een beeldverslag;
De binnenkomer is sterk, zakken met potgrond waar bezoekers overheen moeten.
Eerste ruimte toont ook de zakken potgrond met een beamer erop en trekt zo ook de hele tentoonstelling samen. De film toont een naakte vrouw die stenen naar het water brengt, en vervolgens weer terug. Daarbij is er ook een gedeelte in het duister waarop niet duidelijk te zien is wat er gebeurt.
De volgende ruimte toont aarde met een gras (?) en daarbij een presentatie wederom met de beamer op potgrond. De filmpresentatie toont het uitzicht van een voortuig.
De volgende ruimte toont een stuk tekst op een muur, een klimop op de muur en een foto van diezelfde klimop die verwijderd is van een stuk buiten (zie laatste foto) waarop nu een stuk tekst te zien is.
In de een na laatste ruimte zijn foto’s te zien van Meral van de Velde met noties van huiselijkheid. Daaronder een kerstboompje, een laptop met een film van een etende vrouw. Merendeel van de ruimte is echter voor werk van Evelien Jansen die ook een performance doet. Ze heeft de rellen in Athene bestudeerd en maakt de structuren die daar aan ten grondslag liggen zichtbaar en inzichtelijk.
De laatste ruimte is het spel van Evelien Jansen in combinatie met posters uit Athene.
Ten slotte, buiten het laatste werk.
Het is duidelijk dat de potaarde en de natuur het geheel samentrekken tot een sterk geheel.
De tentoonstelling is nog tot en met december te zien bij Kunstpodium T.
(Dank aan Meral en Evelien die zo vriendelijk waren me te mailen met van wie welk werk precies is).
Hoe kunnen de kunstenaars met de schrijvers in contact komen?
mvg
@Meral, Ik heb je een mailtje gestuurd (info@lost-painters.nl). Of via facebook, of via twitter kan ook. 🙂
Good exhibition
Groeten aan de deelnemers~!