Donderdag was dan de laatste leerling/meester expositie in Kunstpodium T.
Na 12 interessante samenwerkingsprojecten tussen gerenommeerde kunstenaars en studenten, mocht Barbara Polderman samen met vier studenten van verschillende academies de reeks exposities sluiten.
Ik ging er langs voor Lost-Painters, omdat die mannen zo nu en dan ook een vrij dagje verdienen in deze drukke weken.
Na het gebruikelijke praatje van Marleen Hartjes; bedankjes aan kunstenaars en studenten en het afscheid van René Korten, die het jaarmeesterschap doorgeeft aan (ik dacht) Stijn Peeters, kreeg ik een rondleiding van drie van de vier deelnemende studenten.
Tevreden lieten ze me hun werk zien en vertelden ze over de overeenkomsten en de reden waarom ze dachten dat ze bij elkaar waren uitgezocht. Het zat in de materialiteit, vertelden ze, niet zo zeer dat ze allemaal hetzelfde soort materiaal gebruikten (wat ook absoluut niet zo is), maar juist dat materiaal een belangrijk deel uitmaakt van het vormen van hun werk. Zo gebruikt Barbara Polderman gordijnen, tapijten, kleden, stropdassen en noem maar op, om fabelachtige dieren en mensbeelden op te bouwen. Polderman streeft ernaar om zowel de vorm, de inhoud, het materiaal als hoe een werk gemaakt is samen te laten vloeien tot een vanzelfsprekend geheel. Al haar werk is gebaseerd op hetgeen wat haar ontroert, of wat zij zich herinnert. Hier probeert ze een uitgesproken vertaling van te maken. Dit persoonlijke aspect van haar werk vond ik ook terug in het werk van de studenten. Behalve dat hun werk overeenkomsten vertoonde in de noodzaak van hun materiaalkeuze, zag ik ook een duidelijk autobiografische tint aan de gehele expositie.
Beter om eerst maar eens te gaan kijken naar het werk van Barbara Polderman, Nico Thone, Githa Hermans, Tommy van der Loo en Tawhida Engelenburg.
Tommy van der Loo
Het werk van Tommy van der Loo gaat over vergankelijkheid. Hij kiest voor zijn werk materialen die van tijdelijke aard zijn. Zo vertelde hij mij dat hij voor zijn afstudeerwerk frituurvet over foto’s goot en de vetklompen die ontstonden na het afkoelen van het vet liet aanvreten door vogels, waardoor een nieuw beeld ontstond.
Voor het werk dat hij in deze expositie liet zien, liet hij zich inspireren door de iconografie van de zeventiende eeuwse schilderkunst, waarin een dood jong hertje of een geschoten haas vaak symbool stonden voor de dood en vergankelijkheid . De latex beelden die in twee ruimtes hangen zijn bevestigd aan een pompsysteem, dat bij het binnenkomen van een van de ruimtes in werking wordt gezet, waardoor de beelden opgeblazen worden. De bedoeling was dat de beelden die eerst helemaal slap hingen (zie foto’s) opgepompt zouden worden tot het oorspronkelijke beeld (een hertje en haas) en hierna door de druk zouden ontploffen en een wit poeder door de hele zaal zouden verspreiden. Helaas waren de pompen stuk gegaan en heb ik het niet met eigen ogen mogen ervaren, maar Tommy vertelt dat het wel echt werkte en dat hij het al had uitgeprobeerd. Hij ging de pompen maken, en ik hoop dat ik komende week nog even tijd heb om de latex dieren opgeblazen te zien worden.
Githa Hermans
Het werk van Githa Hermans, vond ik een beetje buiten de expositie vallen qua materialiteit. Haar installatie van foto’s en haar video waren echter verfijnd en van zeer intieme en persoonlijke aard, wat haar werk wel weer deed passen bij de rest.
In het werk ‘I like for you to be still’ , portretteerde ze haar en haar zus naakt voor een zwarte achtergrond. Het werk gaat over de band die je met iemand hebt ondanks alles. In de video ‘invitation to surrender’ is Githa zelf te zien in een doodskist in foetushouding.
Nico Thöne
Al eerder te zien op dit blog. Haar werk gaat over de klei, en het intieme en fysieke aspect van boetseren. Ze maakt levensgrote mensbeelden waarmee ze tijdens het maken een soort relatie opbouwt.
Tawhida Engelenburg
Engelenburg laat zich inspireren door de ruimte waarin ze haar werk gaat tentoonstellen. In ‘De voorbereiding’ geeft ze een reactie op de ruimte in een patroon van knopen op de grond. Ze filmt hoe ze dit heeft gedaan en deze video maakt deel uit van de installatie.
Al met al een boeiende laatste expositie. Als je in de buurt bent zou ik even langsgaan bij Noordstraat 105.
Volgend jaar weer een nieuwe reeks leerling/meester exposities in Kunstpodium T, ben benieuwd.
Laat een reactie achter;