![Vorige week donderdag was er weer een opening in Kunstpodium T waar we helaas niet bij waren. Na de eindexpositie van AKV Den Bosch toch nog even snel gekeken of […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2011/07/Kunstpodium-T-Stijn-Peeters.jpg?resize=640%2C250 "Kunstpodium T; Leerling/Meester expositie #11: Stijn Peeters")
Vorige week donderdag was er weer een opening in Kunstpodium T waar we helaas niet bij waren. Na de eindexpositie van AKV Den Bosch toch nog even snel gekeken of het open was en dus gelukkig het toch weer even meegekregen.
- Stijn Peeters
- Marthe Zink | Den Bosch
- Job van Doeselaar | Rotterdam
- Daan Lievense | Utrecht
- Roger Stegers (ROT) | Tilburg
Stijn Peeters, die komt wel erg vaak voorbij hier, onlangs nog bij De Pont en All About Drawing. En nu neemt hij vier wel heel diverse studenten onder zijn hoede. Gekozen is voor een heldere opzet van tentoonstellen waarbij ieder globaal 1 ruimte tot zijn beschikking krijgt. Dat levert een erg heldere presentatie op maar de links onderling zijn niet duidelijk. Enkel van Marte Zink is heel duidelijk waarom zij gelinkt is aan Stijn Peeters en dat zit hem met name in de vorm, in de manier waarop geschilderd is.
Daan Lievense
Allereerst, Daan Lievense, met werk dat opmerkelijk doet denken aan Stanley Brouwn. Beide hebben een zelfde beeldtaal en ook inhoudelijk lijken er een aantal enorme raakvlakken te zijn. Toch lijkt het bij Lievense meer over ruimte te gaan en minder over de mens in die ruimte. De helderheid is erg verleidelijk maar wat er precies te zien is blijft onduidelijk, zijn het kleine grapjes met betrekking tot juist werk als dat van Stanley Brouwn of wordt er echt iets onderzocht en is dat dan vorm versus tekst of wat is het dan? Ik twijfel niet aan de serieusheid van de maker maar meer wat het nu eigenlijk is. Mocht Daan dit lezen, zou super zijn als je dit wat zou kunnen verduidelijken.
Daan Lievense
Daan Lievense
Daan Lievense
Daan Lievense
Daan Lievense
Daan Lievense
Daan Lievense
Daan Lievense
Job van Doeselaar
Job van Doeselaar is afgestudeerd te Rotterdam, daar kwam zijn werk totaal niet tot zijn recht. Ook hemzelf frustreerde dat enorm. Zijn werk werkt in een ruimte als Kunstpodium T toch iets beter. Jammer alleen dat het technische gebeuren ervan toch stuk is gegaan. Een van de risico’s van zijn manier van werken. Als ik het goed begreep waren er steeds beelden uit The Matrix te zien die zowel voor als achteruit draaide. Bij het afstudeerwerk in Rotterdam werkte het wel en ik denk dat ik het me wel iets kan indenken hoe dit gewerkt moet hebben. Zijn werk lijkt aanvankelijk te gaan over technische aspecten maar na echt goed kijken lijkt het te gaan over tijd, het spoelen en het verval en verruizen ervan. Niet geheel verwonderlijk dat hij The Matrix koos als film, waarin duidelijk wordt dat het evenement vaker is gebeurt, maar toch steeds anders. Natuurlijk verhoud dit technische werk via een omweg tot ons eigen mens-zijn. Een mooie manier om via heel technische middelen tot een heel natuurlijk en menselijk probleem te komen.
Job van Doeselaar
Roger Stegers
Roger Stegers ofwel ROT toont een enorme hoeveelheid losse en ingelijste collages en restanten van een performance. Zijn engagement is helder en recht in-your-face. Zijn manier van werken lijkt echter in de presentatie nog wat haken en ogen te hebben, de collages zijn rauw en beladen maar het inlijsten maakt de beelden tam en meer ‘we kijken naar een kunstwerk hoor, het is maar dat je het weet’ beelden. Ik heb het idee dat hij als gesprekspartner meer en duidelijker kan spreken dan hij nu doet met zijn collages.
ROT
ROT
Marthe Zink
Marthe Zink was sinds gisteren te zien op het blog hier. Daar presenteerde ze enkele schilderijen, hier presenteert ze tekenwerk. Opmerkelijk is dat de rauwheid hier veel prominenter aanwezig is en ook minder gekunsteld beeld. Er is meer ontstaan en meer vanuit het proces tot beeld gekomen. Minder met voorbedachte rade een ‘lekker beeld’ maken. Als schilder wordt ik enthousiast van haar manier van schilderen die vlot, spontaan en expressief is. Haar grafiek is dankzij de aard van het medium nog rauwer. Vragen die wel gesteld mogen worden is over de veelzijdigheid waarmee zij tot beeld komt, het neigt naar pop-art-achtige beelden maar soms ook juist meer richting Baszelitz, het lijkt nog erg veel kanten op te gaan zonder duidelijke richting wat het is. Los op zichzelf zijn het beelden die staan en goed werken, de verzameling beelden stelt vragen. Ook Marthe mag hier op reageren als ze dat wil, de diversiteit van ‘handschriften’ om even dat begrip te hanteren.
Marthe Zink
Marthe Zink
Marthe Zink
Marthe Zink
Stijn Peeters
Ten slotte is er natuurlijk Stijn Peeters zelf die uit oude dozen en onder zijn bed zijn eindexamen werk tevoorschijn heeft gehaald. Zijn werk is bijna niet herkenbaar aan wat hij nu maakt. En dat maakt het sowieso voor iedereen die Stijn Peeters een toffe schilder vind leuk om dit even te zien. Ook dat hij alles in die staat heeft gelaten zoals het was, gebroken glas, beschadigde lijsten enzovoorts.
Stijn Peeters
Stijn Peeters
Stijn Peeters
Wat levert dat allemaal op? Een leuke tentoonstelling met sympathiek werk en mooie vondsten. De onderlinge bindende factor is mij echter niet duidelijk. Het zou iets te maken kunnen hebben met een positie naar het maken van beeld; de rol van het materiaal versus het beeld.
Nog te zien tot en met zondag.
Nou bij deze dan,
De werken die getoond worden, komen uit de serie one-day sculptures.
Ik reageer met deze kleinere werken op de ideeen die mensen hebben over een ruimte of object.
Statement van mijn website.
The one-day works are made to attack the defined form of the space they’re in.
By making a small adjustment or contribution to the space and its contents, the defined idea of the space changes. This transformation forces the visitor to rethink their idea of a certain space.
All works are site-specific.
Meer voorbeelden op mijn website.
Groet
Ps.
Groter werk nu te zien bij Eindexpositie HKU te Tractieweg 41 in Utrecht.
@Daan,
Dankjewel voor de verduidelijking. Al weet ik niet of je mij als kijker kunt forceren iets te denken ;). Goed werk, ga zo door!
Niek,
dank je voor de stukje. Je gaat wel heel snel voorbij aan de autonome beelden of assemblages (je noemde het restanten van een performance).
De goedkope, zwarte lijsten om sommige werken komen van Ikea, hiermee wil ik benadrukken dat m’n werk onze maatschappij weerspiegeld, waar jij en ik deel van uit maken. Een weerspiegeling van een hyperconsumptiemaatschappij waar de media (en in feite jij dus ook!) een mening door de strot van mensen duwt.
Volgende keer je goeie bril opzetten hoor.
Rotje
@Rot,
Graag gedaan. Begreep van de rondleider dat het ging om restanten van de performance, als dat niet het geval is ben ik verkeerd ingelicht.
De autonome beelden waren naar mijn idee duidelijk. Persoonlijk heb ik niet zo veel met een directe engagement waarin een vingertjesmentaliteit is. Dergelijk werk toont vooral wat het niet moet zijn maar geeft zelden of nooit een alternatief. Laat me ook zien wat het wel moet zijn. Maar ik zeg al, dat is mijn persoonlijke idee daarover. Beeldtechnisch weet je heel duidelijk wat je wilt en waar de keuzes liggen om tot eigen beeld te komen. Zit prima in elkaar en je manier van samplen op zo’n verregaande manier is boeiend.
Alleen je presentatie vond ik geen recht doen aan de kwaliteit van je werk. De link tussen het inlijsten en het weerspiegelen begrijp ik niet helemaal. Zou je dat nog iets verder kunnen verduidelijken?
Daarbij zou ik je de kritische en brutale vraag willen stellen of jij met jouw werk (is ook media!) ook niet een mening door mijn strot probeert te duwen? En zo ja is dit dan niet hypocriet?
Niek,
voel me een trechter. Poep uit wat erin gaat. Dit werk toont wat het is… zonder tussen de regels te lezen of te horen wat er niet gezegd word.
Zou ik in een ideale wereld leven, kan ik me voorstellen dat ik werk maak met vrolijk huppelende konijntjes, zingende vogeltjes en lustig ronddansende maagden met op de achtergrond een tokkelende minstreel. Dat zou mooi zijn.
Maar ja, de ideale wereld…. Een wereld zonder oorlog, genocide, kanker, Joran, de paus als cliniclown in het ziekenhuis der gelovigen, stelende junkies…. Leef jij daar?
Wat betreft vingertjesmentaliteit: liever zou ik vuisten gebruiken.
Alternatief voor mijn werk is er in overvloed (google maar ’s kunst). Het mag allemaal kunst genoemd. Zweeftevenkunst. Kleurrijke levenloze zooi waar ik in ieder geval niet warm of koud van word. Zou het niet kunnen of willen produceren. Word er zelfs boos over.
Begrijp me niet verkeerd hoor, het moet gemaakt, maar niet door mij.
De lijstjes: hier heb ik voor gekozen om het weerspiegelende karakter van m’n werk te benadrukken. De dikke, morbide zwarte lijst kadert m’n werk zoals, het wordt saai, de maatschappij mij verteld wat m’n grenzen zijn. Een te klein hok met een dun laagje roetkleurig fineer, robuust van uiterlijk, in werkelijkheid fragiel, goedkoop en breekbaar. Een slavenkast met een stuk spiegelend glas dat letterlijk onze wereld reflecteerd.
Snap je commentaar wel en heb dit al vaker gehoord (academie), eventuele tips voor alternatieven zijn welkom, want mijn werkwijze is natuurlijk niet zaligmakend, maar wel de consequentie van een bepaalde keuze op een bepaald moment in mijn leven.
Hypocriet. Ja, in feite doe ik keihard mee aan de verharding/verhuftering van onze geliefde maatschappij. Sta erdoor in dubio. Het houd me bezig.
Hypocriet. Dat zijn abortussen ook vaak, en dominee’s, en bankdirecteuren, en politici, en docenten, en …
Ik ben geen wereldverbeteraar en een naar mij geheven vinger zou ik ook het liefst direct afbreken, wat zeg ik, de hele arm amputeren. Dus laat het lekker een hypocriete spiegel zijn die ik, met alle liefde in wereld, heerlijk diep je strot in ram. Net zo lang tot je het lekker vind.
Je kunsthoer Rotje
@Rot,
Allereerst super tof dat je de discussie en de vragen zo serieus aan gaat :). Daarvoor hulde.
Begrijp nu ook de mentaliteit waar je uit put en daar is inderdaad veel voor te zeggen. Er is genoeg ‘zweefteven’ kunst. Al doel ik meer op oplossingen voor problemen en niet op een ‘zweefteven’naieve houding. 😉 (maar dat is een detail).
Dat van die lijstjes is inderdaad vanuit mijn perceptie problematisch, maar ik heb er als ik jouw reactie zou lees alle vertrouwen in dat je daar nog iets beters op gaat vinden. Ik vond de collages an sich al zo sterk dat ze wat mij betreft zo de muur op mochten. Lijstjes sluiten het beeld in maar maakt het beeld niet sterker. De bassie met al die biddende mensen zou in een lijstje nooit zoveel impact gemaakt hebben als hij nu deed. Ik zou graag een tentoonstelling zien van je werk als je alles op de muur zou produceren (alsof dat je werkblad zou zijn).
Dankjewel voor je uitgebreide en duidelijke reactie. Maakt een hoop duidelijk. Houd me op de hoogte van je werk :).
Groeten,
Niek