Deze avond, vers van de opening, de Leerling/Meester expositie #3. Ditmaal met Sylvie Zijlmans. Ik weet dat Boijmans werk van haar heeft, maar daar houdt het ongeveer ook wel op. Haar eigen website verklapt ook weinig dus we gaan volledig blanco richting Kusntpodium T, met niets anders dan het persberichtje en wat namen.
Door het intuïtief associëren van ambivalent uitgekozen afbeeldingen, symbolen, verhalen, belevenissen en herinneringen, onstaat een zoektocht naar plekken die het verlangen naar-, en de ongrijpbaarheid van verleden, toekomst en het onderbewuste zijn.
Sylvie Zijlmans
Eva Molenaar | Rotterdam
PL | Utrecht
Irena Vidal Cal | Tilburg
Stefan Starke | Utrecht
Eenmaal binnengekomen is me het al snel duidelijk, woorden gaan hier niet helpen. Het is een chaos waarin orde zit. Het is volstrekt onduidelijk wie wat gemaakt heeft maar er is duidelijk een gemene deler die bevreemdend werkt. Ik word geconfronteerd met een veelheid aan beelden die alleen een blik gunnen in een andere wereld die volstrekt onduidbaar is. Of in elk geval, die niet volgens de gewone manier te categoriseren valt.
Meestal vervallen dat soort kunstenaars in een strikt persoonlijk gevoelswerk waar er geen sprake dreigt te zijn van beeld, maar enkel en alleen een hoop frustraties. Dat is hier allesbehalve aan de hand, er zijn veel beelden die echt functioneren als beeld. We kunnen het niet altijd begrijpen maar we kunnen er wel naar kijken en zelfs in zekere mate toegang krijgen tot wat er aan de hand is.
Het is een erg goede tentoonstelling waarin veel ruimte is voor experiment zonder te rommelig te worden. Een klein minpuntje was misschien de kamer waarin nog de smullers frietservetjes lagen en een tafel met een stel stoelen. Maar verder, prima.
Het enige nadeel is dat we geen flauw idee hebben van wie wat is en hoe de kunstenaars onderling verschillen. Dat wilden ze blijkbaar ook niet. Ons beeldverslag is dus vooral een beeldverslag en we hebben gekeken naar de tentoonstelling als geheel.
Persoonlijk denk ik ook niet dat we het moeten gaan hebben over het ene beeld versus het andere, maar juist het totaal als uitspraak. Ergens is dat een goede oplossing want met 5 verschillende mensen een tentoonstelling in 5 kleine ruimtes lijkt niet altijd even goed te werken. Hier wordt het misschien onduidelijk, maar er is wel degelijk sprake van een goede tentoonstelling.
Dus, voor iedereen die eens verrast wil worden met iets wat niet direct te benoemen valt, de komende tijd een erg goede tentoonstelling bij Kunstpodium T.
Wel even gesorteerd op ruimtes. De makers weten we dus niet, titels zijn er ook niet. En soms was het onmogelijk te fotograferen omdat al het kunstlicht uit stond. Dus ook daarvoor moet men zelf even gaan kijken. De sfeer zat in elk geval dik in orde.
Over twee weken is er weer een opening. Daar zullen we ook weer bij zijn.
Die tafel waar aan gegeten was (midden in de expo ruimte) leek mij te getuigen van luiheid
Sorry if you understood it as lazyness. The room with the table is where the people from the exhibition work, and where you can also see some pieces or ask questions if you have doubts. The exhibition rooms are the other four.
@Irene, We as visitors could not see anyone work at the room, so, it became part of the exhibition. That’s why we looked at it as a part of it and how it functioned.
But thanks for making clear what it is about :).