Kunstpodium T; Leerling/Meester expo#11: Henk Visch

Merel de Haan | Den Bosch

Neža Agnes Momirski | Rotterdam

Natasja Alers | Amsterdam

Caroline Puttenstein | Tilburg

Hetgeen ook wel te verassen is met een meester als Henk Visch is het een fris samenraapsel van jonge kunstenaars geworden, elk met zijn eigen ruimte waarin Henk Visch zich nederig invoegt maar wel een bepaalde relatie aan gaat.

Neža Agnes Momirski toont een installatie van een tafel met stoelen, met daar tussenin een wand. Aan de ene zijde tref je een levensgrote zwarte pop aan met daaromheen een garen rood wol gewikkeld. Aan de andere zijde van de tafel wordt een film op de wand geprojecteerd. De film is technisch erg clean uitgevoerd en daarin zie je twee mannen een discussie hebben waarbij een menselijkfiguur gelijkende de pop aanwezig is. Waar de film inhoudelijk precies over gaat durf ik niet te zeggen, het Engels is door omstandigheden in de ruimte (volume, echo en positie van de speakers) lastig te volgen en ook razend snel. Afgezien van dat detail wel een installatie die wel boeit. Zou de film graag in alle rust willen zien.

Het werk van Henk Visch staat er enigzins verloren bij, maar gaat wel een extra spanning aan omdat het allemaal nogal vervreemdend werkt.

Van een heel andere orde is het teken/schilderwerk van Merel de Haan die een opvallend lekkere lijnvoering heeft. Een lust voor het oog om het handschrift te volgen.

De lijnbeelden van Visch passen er perfect bij.

De meer conceptueel aanvoelende beelden van Caroline Puttenstein lijken te gaan over beeld in combinatie met herinnering maar helemaal duidelijk is me het niet. Het geheel lijkt scherpte te missen in waar het precies om te doen is, maar het zou me niets verbazen als dat ook de bedoeling is. Het zet me als toeschouwer net wel of net niet op het verkeerde been.

Het werk van Visch sluit perfect aan op het werk van Puttenstein. Het is een poging tot een beeld, een schets misschien, maar echt de spijker op zijn kop slaan doet het niet. Dat half-om-half gevoel roept veel vragen op over de intentie en ook de zekerheid. De kunst van het twijfelen?

Terwijl ik Henk Visch toch echt met name ken vanwege zijn sculpturen is het heel opvallend dat er maar 1 kunstenaar bij zit die ook sculpturen maakt. Natasja Alers maakt beelden die esthetisch net zo toegankelijk zijn als die van Visch, maar een heel andere inhoudelijkheid. Het werk van Alers gaat echt over formele kwesties van scluptuur, ruimte, licht en donker, en kleur.

Het werk van Visch wordt dan ook een beetje overrompeld door de werken van Alers die de ruimte innemen. Toch blijft Visch zijn beeld wel beduidend sterker dan de sculpturen van Alers, de twee bieden elkaar een prima tegengewicht en houden elkaar in balans.

Is nog te zien tot en met aanstaande zondag, daarna is het volgende week donderdag alweer tijd voor de allerlaatste Leerling/Meester van dit jaar.