Kunstpodium T; Leerling/Meester expo #7: Carlijn Mens

In verband met de drukte in Rotterdam was deze editie van het Kunstpodium T Leerling/Meesterproject er bijna bij ingeschoten. Dus op de en-na-laatste dag ben ik rustig gaan kijken.

De aanpak van deze editie is dat iedere student een ruimte tot haar beschikking had, en dat Carlijn Mens (1972) de meester deze keer dat ook deed. Gezamelijk hebben ze vervolgens wel de gang gebruikt (althans, die indruk krijg ik). Bij alle kunstenaars hangt netjes een bordje met indien nodig extra uitleg of titels of enkel degene die de ruimte gebruikt.

Kunstpodium T de gang

Carlijn Mens

Raquel Huijgen | Rotterdam
Maaike Bastiaansen | Tilburg
Hilde Oosterhuis | Zwolle
Janneke Bolt | Utrecht

Deze formule heeft als voordeel dat iedere kunstenaar de context naar zich toe kan trekken, ieder heeft op eigen voorwaarden de tentoonstelling mogen inrichten. Nadeel is wel dat hierbij juist het voordeel van een groepstentoonstelling, de meerduidigheid van het werk versterken, ontbreekt. Er is weinig tot geen wisselwerking tot de werken onderling. Er zijn onderliggende thema’s die vaker te zien zijn maar niet noodzakelijk in dezelfde verhoudingen. Een van die thema’s is de persoonlijke ervaringen met geschiedenis; hoe verhoudt het ik zich tot het (persoonlijke) verleden. Nergens wordt de som meer als de losse delen en dat is jammer.

Dat wil niet zeggen dat de presentaties of het werk zelf niet boeiend zijn.

Carlijn Mens toont tekenwerk. Vooral op het grote formaat weet ze enorm te overtuigen. Ook hier een sterk beeld onder begeleiding van kleinere werken. Aan de hand van foto’s van een autoreis door Duitsland?

Carlijn Mens – Preserved Places, Lindgerhn, Steigerwald, Escenhau (Duitsland) – 196x230cm Houtskool op papier

Carlijn Mens – Fragmenten van een landschap zonder angst – 12x21cm Houtskool op papier

De ruimte ernaast kan moeilijk worden gemist, er is geluid en er bewegen dingen. Het werk van Maaike Bastiaansen maakt daarbij ook nog eens effectief gebruik van licht en schaduwwerking en weet daarmee oud speelgoed heel beeldend in te zetten zonder dat het een freakshow wordt zoals bij Toy Story.

Maaike Bastiaansen

Dit hondje met op de wand tekende schaduw is erg geslaagd omdat alle onderdelen zowel functie hebben in mechanische zin als ook daadwerkelijk betekenis genereren.

Maaike Bastiaansen

Maaike Bastiaansen

De derde ruimte is het werk van Raquel Huijgen die tenten maakt zoals je dat als kind waarschijnlijk ook deed.

Raquel Huijgen

Raquel Huijgen

Het meest opvallende werk is dat van Janneke Bolt waarvan het werk bar weinig met nostalgie of geschiedenis van wat voor aard dan ook van doen heeft. Wel is er een landschappelijk element zoals in sommige werken van Carlijn Mens maar ik weet niet of dat de link is. Het zijn foto’s van kleine bouwsels die vervolgens een landschap suggereren. Wat voor bouwsels het zijn is moeilijk te zien maar aan texturen zie je dat het iets kleins moet zijn geweest. De presentatie maakt het tot een kloppend geheel.

Janneke Bolt

Janneke Bolt

Janneke Bolt

De laatste ruimte is voor Hilde Oosterhuis die een beetje los staat van de andere ruimtes en daarom nog meer autonoom lijkt. Het bordje wat er bij hangt vermeld dat ze op zoek is naar rust maar zodra het gevonden is het ook direct weer vervliegt.

Hilde Oosterhuis

De tentoonstelling is nog maar tot morgen te bezichtigen bij Kunstpodium T te Tilburg. Donderdag is er weer een nieuwe opening met dan Frank Havermans als meester.