![Weer een nieuwe ronde bij Kunstpodium T, dit keer met als meester Femke Schaap (1972). Femke Schaap Laura Bolscher | Groningen Ingrid de Rond | Tilburg Lucy Hannen | Maastricht Lien Vervoort | Gent […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/Kunstpodium-T-Femke-Schaap.jpg?resize=640%2C250 "Kunstpodium T; Leerling/Meester expo #10: Femke Schaap")
Weer een nieuwe ronde bij Kunstpodium T, dit keer met als meester Femke Schaap (1972).
Femke Schaap
Laura Bolscher | Groningen
Ingrid de Rond | Tilburg
Lucy Hannen | Maastricht
Lien Vervoort | Gent
De tentoonstelling heeft de subtitel “House of Mirrors” meegekregen van de kunstenaars. Dat verwijst natuurlijk naar het bekende fenomeen spiegelpaleizen. Een fenomeen die goed gebruikt kan worden als analogie op deze tentoonstelling. Een spiegelpaleis maakt gebruik van spiegels om een doolhof te creeren maar vooral om verwarring te veroorzaken omdat je jezelf steeds tegen komt. De techniek is zo perfect dat je steeds jezelf tegenkomt en daardoor geen uitweg meer ziet, niet alleen van het doolhof maar ook van jezelf.
Dat doen de kunstenaars hier in zekere zin ook, hun werken plooien terug op de toeschouwer. De werken tonen zich in hun helderheid maar laten je veelal met lege handen staan. Je wordt ergens op gewezen maar wat je er mee aan moet is in de meeste gevallen volstrekt onduidelijk. Op het moment dat je het beeld wilt grijpen blijf je met enkel de techniek achter.
Femke Schaap confronteert de bezoeker met een spiegelbol die aan de andere zijde van de gang gefilmd word. Je kunt zelf invloed uitoefenen op de bol en de film, waardoor het effect van de geprojecteerde bol wegvalt. Wat er dan overblijft is een technische leegte.
Femke Schaap – 1secondKiloLight – Video-installatie, camera, projector, spiegelbol en piepschuim
Femke Schaap – 1secondKiloLight – Video-installatie, camera, projector, spiegelbol en piepschuim
Lucy Hannen toont een prachtige wandvullende projectie van vogels die op en neer vliegen tot de gehele wand veranderd is in een lichtvlek. Daarbij toont ze een carrousel van beelden van een man in een paashaaspak wat heel snel ronddraait en daardoor beweging suggereert.
Lucy Hannen – Back to Black (and white again) – Videoprojectie, wandvullend
Lucy Hannen – Easter Bunny – 1,3meter Hout, spiegel en foto’s
Lucy Hannen – Easter Bunny – 1,3meter Hout, spiegel en foto’s
Lien Vervoort is een ander soort kunstenaar dan we gebruikelijk treffen. Ze is eerder een vormgever met vragen. De vragen geeft ze vorm in boekjes en teksten. Door de tekst te lezen vormt de toeschouwer een beeld, een beeld over Vervoort zelf wat zowel juist als waarschijnlijk onjuist is. Paradoxaal maar dat maakt dit juist zo sterk.
Lien Vervoort – Zonder Titel – Installatie, hout, boeken en tekst
Lien Vervoort – Zonder Titel – Installatie, hout, boeken en tekst
Lien Vervoort – Zonder Titel – Installatie, hout, boeken en tekst
Bij binnenkomst in de ruimte van Ingrid de Rond tref je eerst een zwarte want waar wat apparatuur aan zit. Aan de andere zijde hoor je water vallen waar een badkuip blijkt te staan. Het is zowel nihilistisch als rijk aan symboliek (Panta Rhei). Ook hier wordt je geworpen op een techniek waar het beeld intrinsiek aan verbonden is en niet van los lijkt te komen.
Ingrid de Rond – The Bathtub Project – Installatie met badkuip en watercirculatie
Ingrid de Rond – The Bathtub Project – Installatie met badkuip en watercirculatie
Ook Laura Bolscher speelt met techniek en beeld maar hier is een lichte absurdistische ondertoon te vinden.
Laura Bolscher – Op Zolder – Hout, stof, verlichting en wielen
Laura Bolscher – De Wereld Kleuren – Video, roze televisietoestel en kleed
Laura Bolscher – Voor de reiziger – Tegels met rek, audio, sjaal, vaatdoek, theedoek, washand en ritsen
De laatste ruimte van Kunstpodium T is de plek waar alle kunstenaars samen komen en werk tonen. Helaas is niet alles even duidelijk van wie wat is en is ook niet elk werk te fotograferen.
Femke Schaap
Ingrid de Rond
?
Deze tentoonstelling is nog tot en met aanstaande zondag te zien bij Kunstpodium T te Tilburg.
Even een kleine aanvulling op de hierboven getoonde werken in de door ons gezamenlijke ingerichte ruimte: Controlroom/Playroom: een intuïtief ingerichte zaal, waarin we als team onze samenwerking en ons ontwikkelingsproces naar de show toe reflecteren. Omdat we in de show al vijf solopresentaties konden maken, en alle werken een duidelijke signatuur hebben, vonden we het niet noodzakelijk om deze werken ter plekke apart te labelen.
Het schoolbordwerk van Ingrid de Rond is een spiegel (formaat toiletspiegel), gemaakt in reactie op haar eigen installatie, op het werk van Lien en op het werk van Laura.
Het spiegelwerk ‘Groupshow’ is een tool die we samen ontwikkelden en gebruikten voor de groepsfoto in samenwerking met Zeus Hoenderop, welke gepubliceerd is in Het Tilburgs Stadsnieuws en op de facebookpagina van Kunstpodium T.
Mooie fotos ook!
Ik zie dat de ontbrekende namen nu merendeels zijn ingevuld!
Over mijn werk:
Het is niet mijn bedoeling dat de bezoeker in 1secondKiloLight het beeld actief manipuleert,
daarvoor is de opstelling te precies in evenwicht.
De mini-spiegelbol is een live camera-beeld van een interventie aan de doorgaans rommelige KunstpodiumT suppoostentafel, en wordt uitvergroot geprojecteerd in de gang die alle solozalen verbindt.
Het is een aantrekkelijk en kraakhelder beeld gemaakt uit onfilmbare materialen als licht en glas, maar de geprojecteerde spiegelbol reflecteert zelf niet. Mijn werken gaan vaak over de grenzen van sculptuur: wanneer is iets een volume , object, een ding, en wanneer is het dat niet.
Het beeld laat naast een bijna tastbare dimensionaliteit ook zijn eigen de constructie zien: het laat zien hoe iets gemaakt wordt. De live-ervaring, de echo van beweging in video en in lichtreflectie is daarbij een belangrijk element in het werk.
De bezoeker kan het beeld verwoesten, door de bol te manipuleren of zijn hand voor de camera te houden, of door een schaduw voor de projector te maken. Dat kan eigenlijk altijd in al mijn werken, en die interactiviteit zet ik vaak bewust in. In dit werk draait het letterlijk om de spanning van de mogelijkheid.
Het werk gaat dan ook niet zozeer over technische leegte, ook een mooi gegeven, maar over de metafysische ruimte die ontstaat bij het verschalen tussen verschillende universums en grootheden.
Ook in het werk van Ingrid zijn natuurkundige en technische principes naast het medium dat het beeld maakt, van onlosmakelijk inhoudelijke betekenis. Het water dat het bad uitstoomt via de afvoerput, klatert door een slang die door dezelfde muur loopt ook het bad weer in. Er wordt continu aangevoerd en afgevoerd, en als je om het hoekje kijkt zie je dat het 1 stroom van hetzelfde water is dat wordt rondgepompt, een autarkisch systeem van communicerende vaten.
@Femke,
Dankjewel voor je complimenten. Het is inderdaad mogelijk om jouw werk te manipuleren, al begrijp ik dat dat niet echt de bedoeling is. Dat die mogelijkheid er wel is maakt die technologie wel duidelijker aanwezig.
jaha!