Kunstpodium T; Leerling/Meester expo#1: Marien Schouten

Vanaf vandaag is er om de week in Kunstpodium T een opening van het Leerling/Meester concept. Daarin is er een Meester, een redelijk bekende kunstenaar, en een groepje van 4 studenten die daar aan gekoppeld worden. Hoe simpel kan het zijn, en toch betekend dat gegarandeerd leuke insteken of nieuwe associaties met bekend werk en is voor de studenten een mooie les om samen met een meester een tentoonstelling te mogen maken. De Meesters van dit jaar liegen er niet om; om te beginnen met Marien Schouten die onderdeel is van de vaste collectie van de Pont.

Marien Schouten
Danny Foolen | Utrecht
Charlotte Louen | Den Bosch
Florian Tomballe | Antwerpen
Lori van Vlerken | Rotterdam

Deelnemende academies zijn;

• Academie voor Beeldende Vorming, Tilburg
• Willem de Kooning Academie, Rotterdam
• Hogeschool voor de Kunsten, Utrecht
• AKV | St. Joost, ‘s-Hertogenbosch
• Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Antwerpen

Dus wat levert dat op, allereerst een veel te drukke opening. Gelukkig was ik er wat eerder en kon zo nog net een sneak preview doen. Zodat het foto’s maken nog dragelijk was.

Marien Schouten

De Meester van deze expo pakt uit met een beeld (in het kenmerkende slanggroen) en enkele gevouwen prints/foto’s. Valt weinig over te zeggen verder.

Marien Schouten

Marien Schouten

Marien Schouten

Marien Schouten

Danny Foolen

Bij Foolen is redelijk duidelijk waar het over gaat, de beleving van ruimte, of in elk geval hoe we die benaderen. Zijn werk is lichtvoetig, open en tegelijk redelijk minimaal. Het leggen van een winkelhaak in de hoek van de ruimte is genoeg om direct te laten zien dat het om de ruimte gaat. De deur die scheef staat had net zo goed een sculptuur kunnen zijn, maar we voelen direct aan de afmetingen dat het een deur is. Er doorheen gaan betekend alleen dat we een vreemde houding aan moeten nemen. Niet geheel verrassend is hij dan ook meerdere malen uit elkaar gevallen. Hij had overigens ook eigen licht meegenomen wat het geheel niet alleen makkelijker maakte te fotograferen maar ook een extra dimensie mee gaven aan sfeer. Misschien nog iets te rommelig maar erg goed werk.

Danny Foolen

Danny Foolen

Danny Foolen

Charlotte Louen

Louen benaderd ook overduidelijk de ruimte als uitgangspunt van haar werk. Er zijn ingrepen in de ruimte gefotografeerd en die foto’s zijn vervolgens op ware grote terug geplaatst op plaats delict. Enerzijds zijn daar veel conceptuele aanknopingspunten, zoals ruimte versus beeld, of fotobeeld versus realiteit, maar toch wringt het hier. Het is niet voor het eerst dat dit soort vormelijke methodiek zien. Het is een leuk grapje dat we al vaker gezien hebben. Het zou iets minder foefjes achtig mogen. Wel is de presentatievorm heel scherp en de keuze van onderwerpen die in de ruimte worden geplaatst.

Charlotte Louen

Charlotte Louen

Charlotte Louen

Florian Tomballe

Het werk van Tomballe was helaas onmogelijk te fotograferen. De ruimte die hij presenteerde was afgedekt met papier (zowel van binnen bij de deur als buiten de ramen). In de ruimte heeft hij vervolgens een hele lichtinstallatie geplaatst met diverse stroboscopen en kleurfilters. Dat levert een hoop flitsende lichten op. Het is verder lastig om hier echt iets te zeggen over het werk verder. Echt heel sensationeel sterk is het niet en het lijkt op een bepaalde manier een ontvluchting van het echt ‘iets neer willen zetten’ in de ruimte. Maar om een echt oordeel te kunnen vellen zouden we toch echt iets meer moeten zien. Een leuk experiment maar we willen meer zien.

Florian Tomballe

Lori van Vlerken

Het werk van van Vlerken is nogal minimaal maar direct is duidelijk dat we ook hier te maken hebben van het benaderen van een ruimte. Er zijn spiegels zo geplaatst dat ze niets anders reflecteren dan ruimte. De tekeningen lijken een beetje misplaatst, dat is een aspect dat misschien binnen haar verdere werk een grote rol speelt die hier conflicteerd met de rest. Het is overigens wel (dat geld voor eigenlijk alle exposanten dit keer) super goed ingericht, niets te veel en niets te weinig.

Lori van Vlerken

Lori van Vlerken

Lori van Vlerken

Meesterthema

Het meesterthema om het zo maar eens te noemen, de overkoepelende mentaliteit is overduidelijk dat alle kunstenaars zich hier duidelijk bezighouden met een ruimtelijke problematiek. Hoe beleven we een ruimte. En dan specifieker niet buiten maar een binnenruimte. Alleen Marien Schouten zelf lijkt er hier minder bewust mee bezig te zijn, maar we kennen allemaal de slangenkamer in De Pont. Het is mooi te zien dat er voor een zelfde soort probleem erg veel verschillende vormen mogelijk zijn die dat inzichtelijk maken. De beste leerlingen waren naar mijn mening Danny Foolen en Lori van Vlerken omdat bij beide niet direct een heel vormelijke methodiek aanwezig is en een overduidelijk speelse omgang hebben met die ruimte. Wat Erik de beste vond hebben we het eigenlijk niet over gehad.

Over twee weken is er weer een opening, dat maal met Kris van Dessel als Meester.