Kunstenlab; Ian De Weerdt

Orde en chaos zijn tegenpolen, maar ook verschillende zijden van dezelfde medaille. Iedere ordening kent immers zo zijn inconsistenties. Een kunstenaarspraktijk leunt op die kleine momenten van ultieme chaos. Voor iedere ontwikkeling van het oeuvre moet er namelijk iets veranderen aan de orde die tot dusver was aangebracht. De meeste oeuvres worden dan ook tamelijk voorspelbaar en eentonig zodra chaos is uitgebannen. Het worden herhalingen van zetten.

Er zijn manieren om structureel chaos toe te laten binnen een praktijk. Dat kan door te vertrouwen op toevalligheden, zoals kans en vertaalfouten. Door genoeg ruis binnen te laten kunnen er dingen ontstaan die er eerder nog niet waren. Je begint immers niet met een leeg spieraam, dat spieraam is dan al gekozen om op te schilderen en dus de structuur al gekozen.

De installatie bij Kunstenlab van Ian de Weerdt (1996) doet me denken aan de balans tussen chaos en orde binnen een oeuvre. Maar dan in een enkele installatie. Er was duidelijk een plan, de leeuw als motief, en daaromheen zijn er verschillende ingredienten op los gelaten. Een keramisch proces en een fotografische bespelen de ruimte. Op het eerste gezicht totale chaos, en toch ook tegelijk een duidelijk motief dat overal terugkeert. Een excuus om bepaalde processen in beweging te zetten en vervolgens te kijken wat er uit komt.

Je zou de installatie bijna als een compleet oeuvre kunnen beschouwen in een beperkte ruimte. En wellicht zou dat voor sommigen al genoeg zijn om een leven als kunstenaar mee te vullen. Wat mij vooral beklijft aan deze presentatie is die balans tussen de orde en chaos van creatie.