Weer tijd voor een wat minder voor de hand liggende klassieker, Arnold Böcklin. Deze kunstenaar lijkt de laatste tijd een beetje vergeten te zijn en stond zelfs onlangs op Art Inconnu, een website waar ze doorgaans enkel en alleen vergeten kunstenaars posten. Hier dus een steuntje in de rug voor de reputatie van Böcklin.
Böcklin is vooral van belang voor de kunst omdat zonder zijn werk het Surrealisme waarschijnlijk nooit zo ver gekomen zou zijn. De vroege werken van De Chirico refereren ook direct naar het werk van Böcklin.
Maar ook Max Ernst en Dali hebben toegegeven enorm te zijn beïnvloed door zijn werk. Toen Duchamp eens gevraagd werd wie zijn favoriete kunstenaar was antwoorde deze ook Böcklin. Toch was Arnold op dat moment al zeer omstreden. Het had er misschien iets mee te maken dat hij op Vermeer na, Hitler’s favoriet kunstenaar was. Maar binnen de kunstwereld zal het waarschijnlijk definitief de grond in geboord zijn toen Greenberg het in 1947 als volgt omschreef.
[Böcklin] is one of the most consummate expressions of all that was now disliked about the latter half of the nineteenth century.
Toch zonder Böcklin dus geen Surrealisme en we weten inmiddels allemaal het belang van die stroming. Waarom zouden we Böcklin los van dat feit nog moeten erkennen als kunstschilder. Allereerst voor het maken van enkele beelden die inmiddels in ons collectieve geheugen gegrift zitten. Het dodeneiland is niet voor niets een schilderij waarvan hij er zelf al vijf van maakte en vervolgens nog vele honderden kunstenaars, waaronder HR Giger, er nog een maakte.
Hier dus vervolgens een mooi stapeltje werken van een kunstenaar die het verdient opnieuw geïnterpreteerd te worden en ook geactualiseerd.
en de opvoeding gaat door. dodeneiland. indrukwekkend
Dank je Rinus, liefs ook voor Marjan zou er een doek opgehaald kunnen?