Kees Verwey Museum; Dubbelfocus

Als kunstenaar heb ik een favoriete kunsttransporteur. Dat is niet omdat het transporteren zelf zoveel beter is—bij vrijwel alle transporteurs komen de werken doorgaans veilig aan op de plaats van bestemming—maar omdat de ene transporteur beter in staat is flexibel mee te denken met kunstenaars dan de andere. Werken die nog nat zijn, een levering die toch een uurtje later of juist iets eerder moet plaatsvinden, even meehelpen met ophangen, of goed voorbereid zijn en een zaag bij zich hebben op het moment dat je op Art Rotterdam staat zonder. Voor een grillig bestaan waarbij van alles mis kan gaan, is het prettig als de transporteur met je meedenkt. Frank van der Linden (Lijn66) is die kunsttransporteur voor mij.

In 2013 was in De Pont het ‘Stilleven Project’ te zien. Frank had daar bij 99 verschillende kunstenaars een vaas achtergelaten en hen gevraagd om daarmee aan de slag te gaan. Een doodnormale witte vaas werd zo getransformeerd tot een opmerkelijk object met een geheel eigen identiteit.

Nu werkt hij aan een vergelijkbaar project, ditmaal met maskers—objecten die juist de identiteit van de drager verbergen. Maar verbergen ze ook het handschrift van de kunstenaar die ermee aan de slag is gegaan?

Bij deze tentoonstelling worden een groot aantal van de reeds gemaakte maskers gecombineerd met werken van Kees Verwey (1900–1995). Hoewel de combinatie op het eerste gezicht wat uit de lucht gegrepen lijkt, past het wonderwel. Ik ben niet heel bekend met het oeuvre van Verwey, maar het lijkt erop dat er zorgvuldig is gekeken naar de selectie. De gekozen werken zijn portretten waarop het meer dan eens lijkt alsof de geportretteerden maskers dragen. Ze hebben stuk voor stuk een unheimisch gevoel door de combinatie met de objecten van het masker project.

Het leukste aan deze tentoonstelling is toch kijken of je de makers herkent: wie heeft welk masker onder handen gehad, en in hoeverre herken je de kunstenaars in hun werk? Een wie is wie, een vraag die bij maskers eigenlijk altijd al aan de orde is. Maar voor wie gaat kijken, er hangt er ook eentje van mijn hand bij… want als Frank je iets vraagt ben je net zo genereus als hij dat is.