Joncquil

Eerlijk moet ik bekennen het werk van Joncquil (1973) aanvankelijk, toen ik het voor het eerst zag, niet zo spannend te vinden. Het is een vrij makkelijke manier om gewoon wat kleuren hipper (nachtkijker kleurtjes met een knalgroen) te maken en dan vooral veel zwart, klaar, hip schilderwerkje. De voorstellingen vond ik niets bijzonders en eigenlijk allemaal een vrij saaie eenvoudige boel. En toch… toch is er iets mee.

Het schilderen met een beperkt aantal kleuren is een kunst in ambachtelijke zin. Laten we eerlijk wezen. Vaak wordt kleur gebruikt als afleiding van een instabiele compositie of gewoon om het toch nog iets te laten lijken. Ook al was van Gogh nog zo’n goede schilder, zet zijn werk om in zwart wit en het wordt toch een stuk minder spannend. Zet Rembrandt in zwart wit en je merkt dat het relatief weinig afbreuk doet aan zijn werk. Dat komt simpelweg omdat die kleuren bij Rembrandt minder van belang waren om mee te beginnen. Bij Joncquil zien we ook weinig kleuren. Ik tel er maximaal 3 in sommige doeken. Over het algemeen zijn het schakeringen van zwart met een andere kleur en dan het witte van het doek laten doorschijnen, zo hier en daar een beetje wit. Ondanks dat het groen in sommige doeken wel heel erg knalt levert het toch krachtige schilderijen op die ook in zwart wit probleemloos overeind blijven. Dat geeft toch maar aan dat hij zeker een goede schilder is.

Maar, buiten die afbeelding en een goede schilder, is er meer? Dat is natuurlijk een terechte vraag. Daar blijkt dat zijn werk zo heel af en toe een politiek engagement lijkt te uiten. Maar dat hebben we al zo vaak gezien dat het me sterk lijkt dat hij daar echt heel scherp in wil zijn. Ik zou zeggen dat hij vooral lekker wil schilderen en beelden opleveren die zowel geruststellend zijn maar toch ook ergens in je achterhoofd blijven kriebelen. Het zijn geen unieke beelden, en dat hoeft ook niet meer.Of nu jah, ik weet het eigenlijk ook niet zeker allemaal. Joncquil, mocht je dit toevallig zelf lezen ben ik erg benieuwd naar waar het nu eigenlijk vandaan komt en over gaat. Of is het toch uiteindelijk gewoon het schilderen zelf?

In elk geval, vermaak u zelf met een mooi stel schilderijen die het prima doen aan de muur boven de bank. (En voor het geld hoef je het niet te laten)

(overigens, kan iemand me vertellen wat dibond precies is?)

The Renegotiation - 45x36cm Olieverf op dibond

Half the Game is Half the Pain - 60x50cm Olieverf op canvas

Only Fools rush in where angels fear to tread - 100x150cm Acrylverf op linnen

The Hide Out - 100x120cm Acrylverf en olieverf op linnen

While the Girls were in Paris - Afmetingen onbekend Acrylverf en olieverf op linnen

The Nihilist - 40x30cm Acrylverf en olieverf op linnen

Hommage to Dr. Gros Clarke - 60x50cm Acrylverf en olieverf op canvas

The Humming - 45x36cm Acrylverf op dibond

The Real Mc Coy - 30x40cm Acrylverf op canvas

Worp van de nachttas - 45x36cm Acrylverf op dibond

Oops I did it again Syndrome - 45x36cm Acrylverf op dibond

The Sting for Loki, final rehearsel - 120x100cm Acrylverf op linnen

Baffoon - 30x24cm Acrylverf op linnen