Een archief. Dat is de bron en samenvatting van het werk van Saskia Noor van Imhoff (1982).
Een archief kan zich op verschillende wijzen manifesteren; het kan op een computer staan, het kan in een depot staan, het kan in een ladenkast zitten, het kan een ruimte vullen.
Een archief is naast zijn fysieke verschijning ook altijd ingedeeld in een structuur. Dat kan alfabetisch zijn, of categorisch of iets volstrekt willekeurigs.
Een archief kan dus ook volstrekt onduidelijk zijn. Het hoeft geen vaste structuur te hebben. Iedere mogelijke structuur biedt nieuwe inzichten. Daarbij kan een archief altijd groeien en veranderen. Er kunnen dingen bij en dingen vanaf. De maker, de persoon die erachter zit, die bepaalt wat dat archief waard kan zijn.
Dat is het werk van Saskia Noor van Imhoff. En wat dat archief dan precies waard is, dat kunnen we pas echt zien, als we er meerdere beschouwen en kritisch naast elkaar plaatsen.
Archieven zijn er genoeg, en wat de kwaliteit van precies deze is, is mij niet specifiek benoembaar duidelijk. Er gebeurt van alles, er zijn veel lijnen naar andere kunst te trekken, ook binnen de elementen zelf gebeurt veel. Het is duidelijk een werk dat zich buiten de opstellingen afspeelt. En nogmaals, wat dat dan precies is, is mij nog onduidelijk.
Is het werk van Saskia Noor van Imhoff een voorbode op wat komen gaat? Dat alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen? Of blijft het tot het eind der dagen een onduidelijk gegeven wat zich vooral op een filosofisch en abstract vlak manifesteert? We zullen het zien. In elk geval de moeite waard om goed in de gaten te houden.
Tot en met deze vrijdag te zijn bij Jeanine Hofland. Een galerie die overigens lof verdient voor het aangaan van een erg complexe en gewaagde tentoonstelling.
Laat een reactie achter;