Jeanine Hofland; Rebecca Digne

Filmkunst is over het algemeen vervelend. Hoe anekdotisch ook, als toeschouwer kom je altijd op het verkeerde moment de zaal binnenlopen, de film is halverwege en met een duratie van 20 minuten betekent dat dat je 10 minuten moet wachten totdat de film opnieuw begint. Vervolgens kijk je toch maar de eerste 10 minuten omdat je die laatste 10 al gezien hebt. Dat je daarbij een essentieel stuk opbouw van de film mist is dan meestal jammer, maar er zijn nog genoeg andere kunstwerken te zien…

Op dit moment toont Rebecca Digne bij Jeanine Hofland een drietal filmloops en een foto met als centraal thema de handen. Alle werken zijn korte loops die haperen en herhalen en een duur hebben van een halve minuut. Kort, maar toch fascinerend om langer naar te kijken juist omdat door dat kleine tijdsbestek er steeds nieuwe dingen te zien zijn. Er vallen kleine details op die eerder niet naar voren kwamen, zoals achtergronden. Digne gebruikt het medium in de volle breedte zonder de toeschouwer lastig te vallen met dat medium. Dus nu kom je niet op het verkeerde moment binnen, nee, je kijkt altijd op het juiste moment. Er is geen tijd, alleen de tijd die het nodig heeft. En dat is knap voor videowerk.

Eindelijk dus eens videowerk waar we echt naar kunnen kijken.