Jeanine Hofland; Pim Blokker – While the Elephant Walks

In 2009 zat ik in het derde jaar van de academie. We kregen een week lang een workshop verzorgd door studenten van de rijksakademie. Ik deed toen mee aan de workshop die onder andere door Pim Blokker (1974) gegeven werd. Van de hele workshop zelf kan ik me bar weinig meer herinneren maar wel dat hij laconiek zei dat hij “maar wat verf op een doek smeerde”. De uitspraak was niet vanuit een nonchalante houding, zoals Karel Appel “maar wat aanklooide”. Ik kreeg het idee dat het Blokker te doen was vanuit een oprechte betrokkenheid van dat smeren, het schilderen zelf als bron.

Een aantal jaar verder blijkt inderdaad dat hij vooral schildert. Een idee is meer een aanleiding om te schilderen. Lekker vette lagen verf leiden in sommige gevallen tot een beeld, in andere gevallen vooral tot verf. Enerzijds gaan de beelden nergens over, een totale willekeur zou het kunnen zijn. Anderzijds gaan de werken simpelweg over verf. Het gekke sculptuur lijkt een vreemde eend in de bijt maar ook dat werk is meer een vluchtig idee. Een aanleiding om iets te maken. Het werk lijkt de schilderijen juist meer te benadrukken in hun schilderachtigheid.

Blokker is het duidelijk niet te doen om een groter verhaal te vertellen, of om een concept over te brengen. Het lijkt hem vooral te doen om zijn eigen plezier. Je mag er naar kijken als je dat wilt maar als je dat niet doet is hem dat ook prima. Ondertussen zit hij waarschijnlijk in zijn atelier, lekker te schilderen. Althans, dat denk ik dan.