Vandaag was ik in Rotterdam. Een van de vele dingen die op mijn lijstje stonden voor vandaag was Iris Cornelis.
Momenteel is daar werk te zien van Hillegon Brunt en Elbert Mulder, die tezamen een duoshow maken. De werken zijn letterlijk tegenover elkaar gehangen. De werken van de ene kunstenaar aan de ene kant, de werken van de ander aan de andere kant. Dat maakt de contrasten tussen de twee nog groter want zo trekken de werken zich naar elkaar toe.
Opvallend van beide kunstenaars is de toegankelijkheid van de werken. Van beide kan gezegd worden dat het direct prikkelt. Het werk van Brunt zijn visuele grapjes (wat bijna flauw klinkt want het is heel serieus werk) en Mulder speelt met kleur en optische effecten. Het werk van beide is ook erg netjes afgewerkt. Het werk van Mulder speelt dat vooral op esthetiek en afwerking, bij Brunt zijn het vooral de toyoboprints die niet alleen rijk gedetailleerd maar ook keurig gepresenteerd worden.
De verschillen zitten hem vooral inhoudelijk. Het werk van Mulder gaat heel erg over het kijken naar kleur en materie.
Werken met soort van klosjes die door met lichte kleurschakeringen en de ruimtelijkheid enorme diepe vlakken creëren.
Met zo hier en daar een verdwaalde kleur die ook weer juist die ruimtelijkheid ineens weghaalt en het weer tot object maakt.
Werk met een soort van textiel in kleur;
Of juist heel subtiel in wit waardoor de rest in grijstonen ontstaat;
Heel mooi ruimtelijk werk wat een enorme diepte suggereert;
En dit werk was het meest bijzondere; enorm diepe kleuren ondanks het feit dat ze bijna onzichtbaar zijn. Helaas op foto totaal niet reproduceerbaar.
Het werk van Brunt gaat juist om het kijken naar beeld los van die materie en kleur; de voorstelling.
Van beide kunstenaars is het werk tot in de puntjes verzorgd en goed gepresenteerd. En vooral de kleinere werken van Mulder en Brut weten me te boeien.
Een mooie combinatie die lekker ligt, met werk wat lekker ligt. Het resulteert in een aangename, goed verzorgde tentoonstelling bij een uiterst sympathieke galerie. (Niet geheel onbelangrijk, kreeg bij binnenkomst alle tijd van Iris en een glaasje jus.)
Is nog te zien tot 6 januari bij Iris Cornelis te Rotterdam.
Ik wil me aansluiten bij de 1 na laatste zin tussen de haakjes. Bij Iris Cornelis word je verwelkomd en wordt het werk door de galeriehoudster zelf toegelicht. Nooit nog heb ik dat bij een andere galerie meegemaakt, galeriehouders zitten meestal in een kamertje ergens achter. En bij binnenkomst word je met argusogen aangekeken door mensen die voor de galerie werken en achter hun laptop verscholen zitten.
Dus complimenten!
@Machteld, Dat moet natuurlijk ook bij de galerie passen, maar ik waardeer het altijd enorm als mensen de tijd voor je nemen. We hebben het allemaal druk, maar uiteindelijk moeten we het toch met en voor elkaar doen. Zolang het kan, blijven doen, maar ik begrijp het ook dat sommige galeriehouders achter hun laptop verdwijnen.