Vandaag alweer de laatste dag van Incubate, en eerlijk is eerlijk, mijn lichaam vindt dat momenteel niet zo’n probleem. Eerst naar het Duvelhok geweest waar de expositie New Jacks 2.0 te zien was. Een overzicht van vijf veel belovende en opkomende kunstenaars in Brabant. In plaats van de focus te leggen op een paar grote internationale namen wilde dit project de brede ontwikkeling laten zien van een nieuwe lichting Brabantse kunstenaars. Hier zou ik wel bij willen vermelden dat het zoeken van opkomend talent ook wel iets makkelijker is dan het organiseren van een tentoonstelling met internationaal gevestigde kunstenaars.
Anita Hrnic pakte uit met een dia-installatie waarbij er kiekjes uit het leven van Britney Spears werden geselecteerd deze werden gelijktijdig geprojecteerd met bekende beelden uit de kunstgeschiedenis. In haar werk legt ze een parallel tussen de wereld van de entertainment en de wereld van de klassieke kunst. Leuk werk om te zien, ook is er een boekje van te koop. Dat is min of meer hetzelfde principe alleen dan met begeleidende tekst op papier. Hier de Godfather van het impressionisme naast Britney Spears. Het werk van Manet vonden velen destijds controversieel en vulgair, ook de rede dat deze foto van Britney (zonder onderbroek) voor een enorme opschudding zorgde. Zelf vind ik Olympia vooral veel mooier.
Het werk van Sven Fritz is een gevolg van alertheid in de natuurlijke wereld. Het feit dat deze wereld vooral een gecultiveerde vorm heeft, maakt voor hem de ontdekking daarin niet minder interessant.
Bij New Jacks 2.0 presenteerde hij drie bouwtekeningen of beter gezegd constructietekeningen zoals die in het hoofd van het zoetwaterinsect de kokerjuffer zitten. En de kokers zoals ze gebouwd worden door het insect. De vertaalslag van de abstracte kennis naar het beeld vind ik heel interessant. Op deze manier lijkt de verzelfstandiging van dat beeld heel natuurlijk.
Klaas Burger woont en werkt in Den Bosch. En houdt zich bezig met filosofische en theologische kwesties. Het in het Duvelhok gepresenteerde werk speelde in op het kunstwerk als object enerzijds en de beïnvloeding van de bezoeker anderzijds. Zo kon er bijvoorbeeld kaas worden gegeten van het beeld.
Teun Jansen presenteerde een serie beelden waarbij hij zowel beeld als tekst sampelde. Want ook hier wordt de relatie tussen de authenticiteit van het beeld en de oorsprong van het leren (kopiëren) aan de kaak gesteld. Dat hele verhaal is natuurlijk ook prominent aanwezig in het werk van Rob Scholte.
Matijs van de Kerkhof maakte een installatie die inspeelt op de bestaande beeldcultuur waarbij hij vooral gebruik maakte van diverse mediasymbolen en citaten van beeldend kunstenaars. Hierbij verschuift hij het accent van de symbolen. De symbolen van Albert Heijn of Adidas worden gerecycled en in een uiterst negatieve apocalyptische visie terug geplaatst. Dit werk heeft dan ook het hoogste fuck-you-attitude, het is rauw en slordig. Niek is hier dan ook niet zo heel positief over.
Tot zover het Duvelhok. Daarna op weg naar Martijn Hendriks en Ryan Trecartin die zijn te zien in de Openbare Bibliotheek Tilburg. En onderweg kwamen we nog kunstwerken in de openbare ruimte tegen, dat is een tijdelijke expositie in Tilburg die verder onafhankelijk van Incubate functioneert maar daarom niet minder interessant. We hebben niet alle werken kunnen ontdekken.
Zelf vond ik dit werk erg goed in de omgeving passen en het is om maar een criterium te hanteren toch weer even iets anders dan een boom, hoewel dit werk daar wel zijn fysieke oorsprong vind. Verder hebben we nog werk gezien van Alexa Kreissl. Erg mooie installatie om het fontein heen. Mogen ze zo laten.
En is er HIER een verslag te vinden dat alle werken uit dit project behandelt.
In de bibliotheek was het toch even een tegenvaller, de helft van de tv’s stonden uit. Nadat we ze zelfstandig aanhadden gezet konen we toch gewoon naar het werk van Martijn Hendriks en het werk van Ryan Trecartin kijken. Twee kunstenaars die allebei met nieuwe media werken. Het werk van Martijn Hendriks draait vaak rond abstractie, materialiteit en betekenis, en zijn werk heeft vaak een performance kant. In de bibliotheek werden drie werken van hem gepresenteerd waarbij het werk steeds inspeelde op de zichtbaarheid van de dingen. Op een video is een man te zien die een object, vermoedelijk een auto, wast alleen is het object onzichtbaar gemaakt. Alle drie de werken leveren vreemde en sterke beelden op.
Het volgende werk was in de bieb dus zonder geluid. Is toch nogal anders dan met geluid. Wij prefereren zonder geluid.
Hier tegenover was het werk van Ryan Trecartin te zien. Trecartin maakt confronterende video’s vanwege zijn persoonlijke visie van de hedendaagse cultuur. Met een unieke mix van video, internet, televisie, presentaties, digitale technologie en geluid geeft Trecartin een nieuwe functie aan deze media. Treacrtin’s werk is heel dadaïstisc, druk, psychotisch, verontrustend, hysterisch en ook wel een beetje narcistisch.
Tot zover de post van Erik, de afsluiting doet Niek want Erik kon daar niet bij zijn.
Natuurlijk was er behalve kunst die dag ook nog veel muziek. Die zal ik hier niet noemen op de echte afsluiting na; Hallogallo plays NEU! in 013, kleine zaal. De zaal was stampend vol en het optreden van anderhalf uur was precies zoals Krautrock moet zijn, monotoon, rijk, psychedelisch en gewoon super vet. Dat was het dan ook helemaal. Eén van de betere acts van heel Incubate en een geweldig mooie afsluiter. Bekaf ben ik dus naar huis gegaan.
Dit was natuurlijk niet onze eerste kennismaking met het festival Incubate of ZXZW zoals het eerst heette. Ieder jaar lijkt het festival beter te worden. En ook Tilburg als stad profiteert daar van mee. Er lijkt ineens van alles te gebeuren. Zelfs een drumfanfare in apenpakken liep ineens door de stad deze week. De kunstwerken in de openbare ruimte sluiten naadloos aan bij het festival. Tilburg leeft als stad en Incubate heeft daar zeker een bijdrage aan. We kunnen iedere stad dus ook een dergelijk festival aanraden. Wij willen Incubate dan ook bedanken voor weer een prachtige en inspirerende week. Tot volgend jaar!
“Dit werk heeft dan ook het hoogste fuck-you-aditude, het is rouw en slordig. Niek is hier dan ook niet zo heel positief over”.
Deze tekst staat bij werk van Matijs van de Kerkhof.
Kijkt Niek wel goed uit zijn doppen?
Niek komt wel een beetje arrogant over.
Daar is Dirk niet zo heel positief over,
@Dirk Stoop,
Het is niet erg dat werk een fuck-you attitude heeft, maar dat dat slordig is gedaan wel. Dat is lastig te zien op de foto’s maar het zal vol met slordigheden. De rode banieren waren bijvoorbeeld niet egaal rood geprint en zaten zwarte verfvlekjes op. Als je echt een statement wil maken moeten dat soort dingen gewoon in orde zijn. Marc Bijl heeft nagenoeg een zelfde houding maar zorgt er wel voor dat alles tot in de puntjes verzorgd is en toch rauw is. En over Marc Bijl zul je mij niets negatiefs horen zeggen.
Zou je me kunnen uitleggen wat daar arrogant aan is? Want ik zie niet zo goed wat daar arrogant aan is om daar kritisch over te zijn.
Of moet ik mijn mening daar in herzien? Zou je dat dan even kunnen uitleggen? Een open discussie over dit soort dingen is namelijk altijd zeer de moeite waard. Wij hebben het ook wel eens fout, nooit van mening veranderd is niets geleerd.
Groet,
Niek
PS. het artikel was geschreven door Erik, ik schrijf doorgaans niet in de derde persoon, ik geloof aan je reactie af te lezen dat je dacht dat ik die post geschreven heb. Dat is dus niet het geval 😉 kan gebeuren.
Ik was in de veronderstelling dat je zelf het commentaar had geschreven, waardoor het Jiskefetachtig en arrogant op mij overkwam.
Het opgelegde thema voor de deelnemende kunstenaars was piraterij. In het werk van Matijs van de Kerkhof wordt dat vormgegeven door het jatten van beeldmerken (ah), reclame uitingen (schilderij met cacaomeisje met cacaomeisje met cacaomeisje, enz.), het exploiteren van pop-/voetbal- en andere sterren, die men na “gebruik” weer laat vallen (werk op de grond).Je zou in het werk ook commentaar op het consumentisme kunnen zien, het belachelijke van copyright, het schenden daarvan en de eindeloze rechtszaken die daarop volgen. Ik zie de inktvlekjes als symbolen van tekenen van het verval van de consumptiesamenleving. Kortom ook als toeschouwer je fantasie aan het werk zetten. Dan val je toch niet over een paar inktvlekjes………
Groeten en einde discussie.
@Dirk,
Geeft niets, ik begrijp dat er makkelijk over heen gelezen wordt of ik het nu geschreven heb, of Erik of iemand anders. Ik zou er zelf ook over heen lezen.
Over die inktvlekken denk ik anders, maar dat is een punt waar we het inderdaad niet eens zullen worden. Ook dat geeft niets 😉