Incubate 2010 (dag 5)

Het was weer een gewone Incubate dag. Oftewel veel goede muziek. Vandaag lag het accent voor ons in elk geval op de iets kunstzinnigere muzikale acts; een enkele uitzondering daargelaten. Voor iedereen die zich deze dagen zorgen begint te maken over of we het ook nog gaan hebben over kunst en schilderijen, dat zal morgen ruim aan bod komen dankzij de lezing van Rob Scholte bij Incubate waar wij natuurlijk bij zullen zijn. Rob Scholte heeft ook toegezegd dat we hem mogen interviewen binnenkort, dus dat komt allemaal van zelf goed hier.

Vandaag begonnen we in de Paradox met The Superusers. Dat is een groep kunstenaars die buiten de bekende wegen treed en zich bezig houden met performance, muziek, film, programmeren, installatie, literatuur en het maken van kostuums. Oftewel, een hele ratjetoe van van alles dat kunst in theater vorm kan bieden. Het levert dan een een absurdistisch dada-achtig gebeuren op. De uitspraak van VVD-raadslid Lauwerier die dans omschreef als “mannen in maillots die op een podium dansen.” was hier volledig van toepassing. Ik heb mijn ogen uit zitten kijken van de totaal absurdistische mogelijkheden die het had. Een freakshow die daarom wel de moeite waard was.

The Superusers

Vervolgens zijn we even naar V39 gegaan waar er volgens het programma boekje PartyCore zou zijn. Metal dus met een feestlaagje. Erik is niet zo van de metal, ik iets meer, maar beiden vonden we Haribo Macht Kinder Froh niet echt geweldig. Het was niet strak en het geluid rommelde te veel. Het idee van vrolijke synthesizers en metal is niets nieuws en is ook al veel vaker veel beter uitgewerkt. Naar een kwartiertje dus snel verder naar de volgende act.

Haribo Macht Kinder Froh

Vervolgens door naar Erik zijn homie Bram Stadhouders in NS16. Ditmaal samen met Jim Black op drums en Sidsel Endresen vocaal. Een gezelschap dat bestaat uit louter muzikanten die hun strepen in het wereldje echt al lang verdient hebben. Echt muziekkunst dus. Het is een uur lang geïmproviseerd materiaal van 3 mensen die nog nooit samen gespeeld hebben. Dat was ook wel te merken want ergens miste de chemie. Bij vlagen kwam deze echter wel los en ontstond er een mooi dynamisch spel. Stadhouders deed rustig zijn ding, ambient gitaar. Waarop Black vervolgens zeer (misschien iets te) nerveuze drumpartijen bij zette. Ten slotte maakte Endresen het af door vocalen toe te voegen. Stuk voor stuk top muzikanten maar ik heb mijn vraagtekens of dergelijke optredens ook voor niet muzikanten echt interessant zijn. Erik wist ook te melden dat hij wel eens betere optredens van Stadhouders had gezien. Dus wie weet later nog maar eens kijken. In elk geval zijn er in dit soort gevallen wel degelijk vergelijkingen te trekken met kunst.

Bram Stadhouders

Bram Stadhouders, Jim Black, Sidsel Endresen

De Volkskrant schreef mee;

Terug naar Paradox speelde The Dreams uit Frankrijk een set. We vielen halverwege binnen. Een duo dat duidelijk geïnspireerd op Dada muziek maakten. volgens de programmering is het SynthPunk en daarmee is de lading ook wel goed gedekt. Na het optreden van Stadhouders ineens een wereld van verschil, “bijna pop” zoals Erik het wist te noemen. Toch nog best radicale act en was voor dat laatste kwartiertje ook best leuk. Veel langer had het alleen van mij echt niet gehoeven.

The Dreams

Ten slotte was er in de Cul nog Frog Pocket. Een glitch solo act. Was prima te behappen alleen blijkt zeker op de donderdag avond de Cul echt te klein te zijn.

Frog Pocket

Vanaf morgen dus vooral kunst, want daarvoor kwamen we.