Ik ben altijd blij met uitnodigingen, vooral als de directrice me persoonlijk mailt of ik langs wil komen. Als het dan ook nog eens een plek is waarvan ik het bestaan niet ken, is dat soms net dat beetje extra motivatie om er eens te gaan kijken. Zodoende kwam ik dus bij Huize Frankendael terecht alwaar de curator mij een rondleiding gaf.
Het gaat duidelijk niet om de kunst alleen. Het meest boeiende onderdeel van de tentoonstelling is niet eens de kunst, maar de context er omheen. Voor deze tentoonstelling zijn grote bollebozen van banken en dergelijke gevraagd over hoe zij, na de ‘crisis’, de toekomst zien. Hieraan voorafgaand waren er twee tentoonstellingen die zich op een zelfde manier bezighielden met managers; de eerste tentoonstelling ging over wat die crisis nu eigenlijk is, de volgende over wat waarde is en nu dus de toekomst. Het mooie is dat de managers die de touwtjes van de economie in hun handen hebben ook uitspraken doen over die toekomst in relatie tot kunst. Dus kan een kunstwerk een utopie uitdragen en zo ja, hoe is die utopie?
In de tentoonstelling staan beneden dan ook een drietal beeldschermen alwaar er dus door die mensen verteld wordt wat de toekomst zal zijn en hoe deze zullen werken. Dat maakt de werken an sich niet veel meer of minder, maar maakt de tentoonstelling als geheel een stuk boeiender. Ze organiseren dan ook gesprekken met kunstenaars en managers. Waarover gesproken, 22 april een gesprek met Tjebbe Beekman en Hans de Geus (die laatste is beurscommentator), dat kan niet anders dan uitermate boeiend zijn. (Nadeel is dan wel dat het 45 euro kost, al krijg je er gratis een uitgebreid diner bij.)
Huize Frankendael is het bezoek zeker waard, maar dan zul je wel echt ook de video’s van die managers moeten bekijken. Een rondleiding van de curator is ook aan te raden.
Wat extra info, Van Sonsbeeck maakte een heel mooie kooi van Faraday tent. Van een afstandje ziet het er uit als een gewone tent, maar van binnen is het volledig elektromagnetisch afgesloten.
Tjebbe zelf;
Een erg mooie foto die helaas niet te fotograferen was van Morell, dus heb ik deze even van zijn site af geplukt.
Dit was een bankbiljet, maar de kunstenaar heeft de inkt er vanaf gekrast.
En dit is wat je aan waarde overhoudt, een flesje met pulp;
Ulrik Heltoft toont een drieluik filmloops, de eerste is van een man die lijkt ergens naartoe te lopen, maar blijkt rondjes te lopen als je de schaduw volgt. Het tweede is een heel vreemde psychedelische trip van een architect en de derde is een mijnwerker die steeds opnieuw tevergeefs hakt in zijn mijn op zoek naar goud.
Is nog te zien tot en met 22 april bij Huize Frankendael te Amsterdam.
Laat een reactie achter;