Hole of the Fox; For Granted

Uiteindelijk is een groepstentoonstelling weinig meer dan het woord impliceert. Er worden werken getoond van verschillende kunstenaars. Dit in overweging met de ruimte en elkaar. Daar kunnen diverse redenen aan vooraf gaan, maar uiteindelijk moeten de werken elkaar versterken dan wel verdragen om tot een geheel te komen; een tentoonstelling.

For Granted Overzicht

Wat die redenen ook moge zijn, uiteindelijk draait het om het werk dat er getoond wordt. Bij deze presentatie van Hole of the Fox lijkt dat nu net ook de insteek te zijn. Of het ook daadwerkelijk zo is gis ik even. Er is geen persbericht met cryptische tekst en de werken lijken ook niet te verwijzen naar complexe conceptuele materie. De werken ‘zijn’ en overtuigen ieder stuk voor stuk om hun eigen kwaliteiten.

Want, wat heb je voor een tentoonstelling meer nodig dan een ruimte een gewoon goede kunstwerken? Dat lijkt logisch maar het gebeurt regelmatig dat een tentoonstelling vooral inhoudelijk wordt dichtgetimmerd en vervolgens de werken er met de haren bij gesleurd. Het zijn juist die vanzelfsprekendheden die vergeten worden. Gewoon goede werken zo goed mogelijk proberen te tonen.

(Hole of the Fox is initiatief van kunstenaar Benny van den Meulengracht-Vrancx die een aantal maal per jaar zijn atelier leeg haalt om er werken van anderen te tonen. Een genereus gebaar dat nadrukkelijk genoemd mag worden, respect.)