De gebruikelijke ingang van het HISK is dit jaar anders dan andere jaren. Niet aan de straatzijde zoals je die de afgelopen jaren verwachten kon, maar via de monumentale poort aan de achterzijde van het complex. De ateliers zijn eveneens verhuisd naar een ander deel van de voormalige kazerne. Niet dat er verder iets veranderd is. De atelierruimtes blijken vrijwel identiek te zijn aan de vorige. Het blijken dezelfde kleine hokjes te zijn, hetzij dat het er allemaal iets kantoorachtiger uitziet. Waarschijnlijk zijn de kenmerkende systeemplafonds daar debet aan.
De kleine ateliers maken ook dit jaar weer dat er weinig uitgepakt kan worden door de residenten, de focus ligt op de praktijk als dusdanig. Daar waar bij De Ateliers nog een monumentale presentatie mogelijk is, zie je hier dus echt nog open ateliers die een weerslag geven van een praktijk. Dit zijn kunstenaars die ook zonder stipendium, werkbudget en een groot atelier aan de slag kunnen. Het HISK is wat dat betreft beter aansluitend aan de reguliere kunstpraktijk. Het is en blijft voor menig kunstenaar een worsteling zonder al te veel luxe. De kunstenaars op het HISK kunnen duidelijk vooruit met deze spartaanse omstandigheden.
Hier een beeldverslag van wat er zoal, om diverse redenen, opviel.
Open Studio’s van het HISK waren de afgelopen week te bezoeken.
Laat een reactie achter;