Ze kwam hier al vaker langs (waaronder hier en hier), dus wat valt er over Anne Forest (1983) nog te zeggen wat niet al gezegd is? Dat het vreemdsoortig werk is, dat het iets fysiek heeft en daarmee een fetisch-achtige laag heeft en dat het werk daarmee unieke kwaliteiten heeft.
Bij Heden toont ze een overzicht van wat ze de afgelopen jaren zoal gedaan heeft, oud werk en recent werk waarbij de vergelijkingen een gestage ontwikkeling tonen. Grote egale kleurvlakken hebben plaats gemaakt voor verlopen of bloemmotieven. Daarnaast zijn de figuren net een tikkeltje ruimtelijker geschilderd en de gezichten meer uitgewerkt. Ook krijgt de materie in haar werk meer ruimte. Waar ze met haar eindexamen nog op gewoon ongespannen canvas werkte, worden de tapijten en de textuur van de verf meer en meer een onderdeel van het beeld. Waarop het werk gemaakt wordt, blijkt van wezenlijk belang voor het eindresultaat.
Bij elkaar doen de weren het als tentoonstelling ook prima, al ga je toch vooral kijken voor het werk zelf. De juweeltjes die daar tussen zitten, die wil je gewoon zien.
Hier een selectie van die juweeltjes of werk wat om andere redenen opviel. Als je op de foto’s klikt krijg je grotere afbeeldingen.
De tentoonstelling is nog te zien tot en met 6 december bij Heden te Den Haag.
Laat een reactie achter;