Bas Jan Ader (1942-1975) en Ger van Elk (1931-2014) zijn twee van de Nederlandse grootheden uit de jaren ’70. Ze maakten internationaal furore met een kleine groep andere kunstenaars en worden beschouwd als richtinggevend voor de ontwikkeling van conceptuele kunst internationaal.
Zowel Bas Jan Ader als Ger van Elk maakten werken die zijn uitgegroeid tot wereldbekende beelden. Denk je aan Bas Jan Ader, dan denk je ‘I’m Too Sad To Tell You’ en hoe hij de Amsterdamse gracht in fietste. Denk je aan Ger van Elk, dan denk je aan de cactus en zijn OK of zijn gespiegelde foto’s. Bas Jan Ader zijn werk stroomt bijna over van de melancholie, Ger van Elk tovert eerder een glimlach op je gezicht.
In de jaren ’60 studeerden beide aan een kunstacademie in Amerika en trokken met elkaar op. Ze beïnvloedde elkaar uitvoerig en werkten zelfs enkele malen samen. Dat Van Elk voor zijn overlijden de wens uitsprak om nog eens zijn werk in relatie met dat van de mythische Ader te tonen mag dan ook geen verrassing zijn. Het resultaat is een tentoonstelling van museaal formaat.
Het werk van Bas Jan Ader wordt vaak aangehaald, maar ik kan zo snel niet meer terugvinden wanneer het voor het laatst zo uitgebreid is geweest. Afgezien van zijn apotheose in de vorm van “In Search of the Miraculous” is ieder schakelwerk uit het oeuvre vertegenwoordigd. Ook van Ger van Elk zijn belangrijke werken uit de jaren ’70 aanwezig zoals het gladstrijken van het water in een beekje en de uitvinding van het woord OK.
Toch is de tentoonstelling meer dan een opeenstapeling hoogtepunten uit de Nederlandse kunstgeschiedenis. De onderlinge relaties tussen de kunstenaars wordt ook zichtbaar. Van Elk had dan wel meer gevoel voor humor, hun omgang met beeld lijkt soms identiek. (Zie bijvoorbeeld de eerste twee fotografische tweeluiken. Het concept om tot beeld te komen is nagenoeg hetzelfde.)
Als er één tentoonstelling op dit moment verplichte kost is, is het deze.
Deze tentoonstelling is nog tot en met 3 oktober te zien bij Grimm te Amsterdam.
Goed blog met een mooi fotoverslag, verder ben ik het geheel met je eens, het is een indrukwekkende tetoonstelling. Als je de moderne kunst een warm hart toedraagt is deze expositie eigenlijk verplichte kost. Ik ga er nog een keer heen.
@Paultvoors, graag gedaan 🙂
De laatste keer dat Aders werk in grote mate van compleetheid te zien was in Nederland, was in 2006 in Boijmans. Bovendien voorzien van een uitstekende catalogus.
@Bertus, Dat is inderdaad minder dramatisch dan ik dacht. Toch, 10 jaar geleden, dat is voor mij al weer een eeuwigheid.
Mocht je de catalogus ervan nog ergens tegenkomen, kan ik je die warm aanbevelen.