Mark Rothko (1903-1970), wat kun je daar nog over zeggen? Natuurlijk een van de grootheden uit New York waar hij en de andere abstract expressionisten het boegbeeld zijn geworden voor kunst uit Amerika. Wie zijn werk echt wil zien, moet naar Londen of de VS, op het Europese vasteland is eigenlijk slechts sporadisch werk te zien. Als het er dan al is, zijn het doorgaans niet de betere werken.
Dus, wat valt er te verwachten van een Rothko tentoonstelling in het Gemeentemuseum Den Haag? Want, waar de werken ook zijn, ze hangen eigenlijk altijd op zaal. Die willen ze niet graag uitlenen. Hier zie je dan ook gelukkig niet een hele rits aan klassiekers, maar hoe Rothko zich ontwikkelde van begin af aan. Vanaf eind jaren ’30 tot het laatste werk uit 1970. Echte hiaten zijn er niet in de tentoonstelling en uit iedere periode van zijn kunstenaarschap zijn werk(en) te zien. Een zeldzaamheid want doorgaans krijg je alleen de bekende klassiekers te zien, een context binnen het oeuvre zie je slechts zelden. Eerst moest hij duidelijk af van de Europese helden zoals Picasso en de surrealisten. In de jaren ’40 ontwikkelde hij zich in een sneltreinvaart tot de kunstenaar zoals we hem nu eigenlijk kennen.
Een ander punt om aan te stippen is de belichting bij vrijwel de gehele tentoonstelling, het is er nogal schemerig (wat om te fotograferen natuurlijk rampzalig is). Het menselijk oog ziet kleur maar vooral contrast anders in het schemer. De kleuren gaan als vanzelf vibreren en de kleur rood vervaagd heel snel. Zeker bij de wat meer donkere werken wordt dit effect extra versterkt. Een bijkomend voordeel is dat daardoor de reflectie van de textuur ook minder sterk is waardoor het oppervlak nog egaler wordt. Rothko presenteerde zijn werk graag in deze schemerduister, zich bewust zijnde van de voordelen die dat met zich meebrengt.
Met het werk van Mark Rothko kun je als museum, zeker qua publiek, eigenlijk geen buil vallen. Het is in die zin een typische blockbuster tentoonstelling. Maar ze hebben zich het er niet makkelijk vanaf gemaakt. Juist het feit dat het niet alleen maar bekende werken zijn, juist de schetsen, de vroegere werken, die maken het een tentoonstelling die een zeldzaam inzicht verschaft in een van de belangrijkste modernisten van Amerika. Je kunt er van houden of niet, maar het belang van Rothko’s werk is moeilijk te onderschatten. Dat eigenlijk alleen maakt dat je sowieso de tentoonstelling moet bezoeken. Als je er wel van houdt, dan is het helemaal een feest.
De twee laatste werken van twee abstracte grootheden, beide werken in onvoltooide staat (bij de Rothko zijn er overigens ook deskundigen die beweren dat het werk wel af is, wat volgens mij absurd is).
Deze tentoonstelling is nog tot en met 1 maart 2015 te bezoeken bij Gemeentemuseum Den Haag. Ik denk dat ik er zelf nog wel een keer voor terug ga.
Ik weet dat ze in het echt wel impressive zijn, maar zo op deze foto, s doet het me niks
@Wil, Klopt, fotografische reproducties bij het werk van Rothko is onbegonnen werk, al helemaal als je in het schemerduister moet fotograferen 😉