Volgens mij mag ik zonder enig probleem stellen dat Tuymans een van de belangrijkste hedendaagse kunstenaars is op dit moment. Toptentoonstellingen overal en verkoopt als zoete broodjes. Dat laatste is een luxeprobleem, nog voordat je schilderij af is weet je al dat het verkocht is. Maar dat betekent ook dat je werk duur wordt, en op een gegeven moment kun je niet meer schilderijen maken die je maakt. Als je iedere week een goed schilderij maakt maak je per jaar een 50 schilderijen. Iets wat praktisch niet eens haalbaar is, zelfs al heb je assistenten die alle voorbereidingen voor je doen.
Maar, die topgalerie van je, die wil wel meer verkopen dan alleen die 50 schilderijen. Ik zie het al helemaal voor me, zegt de galeriehouder “Zou het niets zijn om ook je voorstudies te verkopen, of nee, laten we grafiek gaan maken aan de hand van je werk. Dan kunnen ‘gewone’ mensen ook een echt kunstwerk van je kopen.”
En Tuymans vond dat blijkbaar wel een goed idee, en zo kan het dat het schilderij Suspended uit 1989 in 2007 ineens in oplage van 100 verschijnt. Je kunt je afvragen of een dergelijk beeld na ruim 15 jaar nog wel die noodzakelijkheid heeft als die het oorspronkelijke werk had, en of het engagement nog zinnig is. Daar staat wel tegenover dat in sommige gevallen de grafiek komt voor het daadwerkelijke schilderij. Zo is bij het werk Recherches het grafische werk gemaakt in 1990 en het schilderij in 1998. Het kan ook inspireren tot nieuw werk.
Maar ook die grafiek verkoopt als een trein dus de galeriehouder knikt enthousiast. Een grafiek van Tuymans kost bijvoorbeeld 3.000 euro. Dus, 3.000 keer oplage van 100 is toch mooi 300.000 euro. En dat is nog maar 1 grafiek! Hij maakt er meerdere per jaar. Zodoende verdient Tuymans een mooi centje extra, en zijn galerie, en natuurlijk zijn de mensen die het werk kopen er helemaal blij mee. Prima.
Maar of dat grafiek dan zo goed is dat het een overzichtstentoonstelling verdient? Daar heb ik zo mijn vraagtekens bij. Niet alle grafiek lijkt even evident. Deze tentoonstelling is dan vooral een leuk aardigheidje van een kunstenaar waarvan een solo met zijn echte (schilder-)werk niet meer te doen is voor de meeste Nederlandse musea.
(Kan iemand me uitleggen hoe een monotype in oplage van 4 door een ander gedrukt kan zijn? Heb ik iets gemist?)
Mocht je geinteresseerd zijn in een werk van Tuymans, ze zijn te koop bij WeLikeArt.
De tentoonstelling is nog te zien tot en met 2 juni te Gemeentemuseum Den Haag.
Luc Tuymans heeft steeds samengewerkt met toonaangevende drukkers in hun vakgebied: Peter Kneubühler voor de etsen, Rasmus Urwald voor de steendrukken, Roger Van Daele voor de zeefdrukken en voor de monoprints met de New Yorkse drukker Maurice Sanchez.
@Gert, Ik begrijp dan nog een aantal dingen niet.
Hoe kan het in hemelsnaam dat een monotype in oplage is EN daarbij door een ander gedrukt is? Is dat niet juist de wezenlijke aard van het fenomeen monotype dat er maar 1 print van gemaakt wordt?
Dat de andere werken met behulp van anderen gemaakt worden begrijp ik, al zou ik wel graag willen weten of Tuymans ze zelf allemaal persoonlijk nog keurt of bij voorbaat akkoord gaat. Dat maakt voor de print niet wezenlijk veel uit maar wel voor de noodzakelijkheid ervan.
@niek, De monotypes zijn niet in oplage, daarvan zijn er maar 1 max. 2 exemplaren gedrukt. Luc Tuymans beheerst niet de techniek van de monotype of de zeefdruk, maar is daar wel steeds zeer nauw bij betrokken en werkt daar ook altijd intensief aan mee. In het geval van de steendrukken schildert hij zelf alle stenen en werkt daarbij ook in dezelfde discipline als aan een schilderij, namelijk in één ruk door tot een stuk in de nacht als het moet. Zelfs voor de zeefdrukken, waar de ‘hand van de meester’ niet echt noodzakelijk is, wordt er wel zeer nauw samengewerkt en worden er verschillende kleurproeven uitgetest en voorgelegd ter goedkeuring zodat ‘het oog’ van de kunstenaar wel een grote rol speelt.
Luc Tuymans maakt ter voorbereiding van zijn schilderijen ook steeds gebruik van verschillende reproductietechnieken voordat hij tot een finaal beeld komt. In dit geheel van tussenstappen op verschillende media past dat grafisch oeuvre wonderwel.
Zeer mooie voorbeelden die zeer dicht tegen een origineel werk aanleunen zijn reeksen als ‘The Temple’ of ‘The Verdict’.
@Gert, Dankjewel voor de verduidelijking. Inderdaad opmerkelijk dat Tuymans zelf betrokken is bij de zeefdrukken indien dat inderdaad niet nodig is.
Bij het bordje staat bij de monotype ‘Sunset’ dat deze in oplage van 4 is. Vandaar dus ook mijn vraag hoe dat mogelijk is. Want een monotype is inderdaad altijd maar 1, in hoge uitzonderingen 2 afdrukken van. Dan nog vraag ik mij af hoe dat praktisch werkt bij een monotype, bewerkt Tuymans de plaat en rolt een ander het papier er in NY overheen? (klinkt mij als zeer complex en omslachtig daar waar het procede van monotype in wezen heel eenvoudig is). Zou u dat ook kunnen verhelderen? Of heb ik hier een ander begrip van monotype dan hetgeen Tuymans behelst? Namelijk inkt op plaat schilderen of weghalen en deze vervolgens afdrukken door er papier op te rollen.
Ik meende toch ook heel wat unica in het Gemeentemuseum Den Haag te zien. Zijn werk is prettig eigentijds… Hoe hij in de internationale prijzenmarkt terecht is gekomen is voor hem prettig, Ik sprak hem als een echte zakenman. Voor mij echter wat zijn werk betreft niet zozeer van kunstzinnig belang.
@Michael, Mooi, dankjewel