Gastschrijver 1; Philip Akkerman – Woorden bij de opening van de tentoonstelling van een vriend

[Zoals beloofd begint vandaag 1 mei het gastschrijversproject op Lost Painters. Ik ben inmiddels al lekker aan het schilderen. Het is mij een eer dat Philip Akkerman (1957) enige tijd wilde vrijmaken om deel te nemen aan dit project. Hij is hier al regelmatig voorbij gekomen. Het leek me passend om met een schilder te openen. Morgen een bekende schrijfster]

Lieve kunstvriendinnen, kunstvrienden

Ik vertel jullie niets nieuws als ik zeg dat we in sombere tijden leven. Dat geldt niet alleen voor de economie. Onze cultuur bevindt zich op een fataal moment in haar ontwikkeling.

De kerken lopen leeg. Er is een genootschap in ons land dat de monarchie wil afschaffen. Er ligt een boek in de winkels met de titel: ‘Wij zijn ons brein’. In wetenschappelijke krantenbijlagen kondigen geleerden aan dat binnen afzienbare tijd het bestaansraadsel zal zijn opgelost.

Ook in de kunst wint het materialisme terrein. Verbale uitleg neemt de plaats in van zintuiglijke en innerlijke ervaringen. Letterlijkheid vervangt het symbool. Kunstwerken zijn tegenwoordig ‘maatschappelijk relevant’ en hun belang wordt gemeten aan de astronomische geldbedragen die ze opbrengen.

‘There are more things in heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in your philosophy.’ [Hamlet]

De mensen overschatten zichzelf. Ze denken dat alle problemen opgelost kunnen worden als ze maar genoeg hun best doen. En de mensen nemen zichzelf veel te serieus. Ze denken dat ze echt bestaan.

Het bestaan is een krankzinnig mysterie waarvan het onmogelijk is om het geheim op rationele wijze te doorgronden. Alle werktuigen waarmee de mens in het verleden dat geheim benaderde, worden tegenwoordig belachelijk gemaakt en uitgebannen.

Maar wanhoop niet: Er lopen hier nog steeds gekken rond. Frans is één van de gekste.

Gaat dat zien!

Philip Akkerman