Omdat Tsjalling (@WithTsjalling) wist dat ik naar Groningen zou gaan nodigde hij me uit voor een kop thee. Als ik er dan toch was en ik krijg toch een lekkere bak thee, dan weiger ik dat natuurlijk niet. Dus ik ben toen ook, een dag voor de opening, even gaan kijken naar HiHaHo in Galerie With Tsjalling.
Sometimes something that looks funny or good fun can be pretty disturbing. A party that has gone bad, cute figures turn out to be arguing over the last bit of oxygen, funny statues that depict weird monsters. Or the other way around: something scary can be pretty funny. Like a sadistic professor who pinches someone with pliers, old men dressed as pirates eating fast food. HiHaHo is an exhibition that explores the borders of humour. Five artists show work with sometimes quite subtle references to wittiness.
Het nadeel van een dag voor de opening komen is dat niet al het werk er is, de werken van Barbera Witteveen zijn er nog niet. Beetje jammer, maar dat mag de pret niet drukken.
Om te beginnen een persoonlijke favoriet; Thijs Jansen (1986). Prachtig geschilderde paneeltjes die het absurde en het realisme weet te combineren tot een prachtig geheel. Hier toont hij speciaal voor deze tentoonstelling vervaardigde compositie met een bruine vlek.
Hij blijkt trouwens zich te baseren op fotografisch materiaal, zo zijn de piraten hier onder van een koor (als ik me niet vergis) en die piemels van carnaval.
Na Thijs Jansen wordt het natuurlijk moeilijk om er tegenop te kunnen boxen als kunstenaar, toch gaat dat prima. Zeker voor Chaiki Kamikawa die ook ontzettend sterk tekenwerk weet neer te zetten. Doet qua opzet lichtelijk denken aan Roland Sohier maar dan met een grovere humor.
Rob Strick maakt mooie tekeningen, maar het wil bij mij niet blijven hangen. Misschien toch net ietsjes te weinig karteltjes aan dit werk?
Het werk van Merijn Hos is zo strak dat bijna onzichtbaar is dat het getekend is. Als het met pen gedaan was zou ik het ook geloven, maar het is echt met potlood gedaan. Ambachtelijk erg sterk maar het neigt wel erg decoratief allemaal. Toch, blijft het werk wel hangen en zit er een handschrift aan dat onmiddellijk herkenbaar is.
Jammer de expositie nog niet volledig was, maar dat is natuurlijk mijn probleem.
De link naar humor is bij een Jansen, Strick en Kamikawa heel duidelijk maar bij Merijn Hos toch iets minder. Toch past het er prima tussen en maakt het eigenlijk niet zo veel uit of die humor nu wel of niet aanwezig is. Uiteindelijk is het een erg leuke tentoonstelling met veel toegankelijk (en betaalbaar) werk. En dat mag ook gezien worden!