De zon scheen, toen ik afgelopen vrijdag van mijn fiets afstapte in Utrecht. Net daarvoor had het nog flink geregend. Een soort van genieten van dat weer deed ik, toen ik bij Galerie Sanaa naar binnen stapte. Daar scheen diezelfde zon nog door de etalage-ruit heen. Het lekkere weer van buiten bleek ook binnen stand te houden. Niet in temperatuur maar in feel-good vibe.
Het werk van Manu Baeyens (19721) is een zoekend spelen, of een spelend zoeken. Het is hoofdzakelijk figuratief schilderwerk. Daarnaast toont hij ook sculpturaal werk en een installatie. En alles wordt getoond met een enorme vanzelfsprekendheid. Het schilderwerk bestaat doorgaans uit diverse media op elkaar. De herkenbare elementen zijn veelal gebruikt als een aanleiding waarin bepaalde vondsten kunnen samenkomen. Bij die oplossingen vinden we redelijk radicale oplossingen zoals belletjes en vreemde materialen. Toch blijft die aanleiding uiteindelijk aanwezig en zelfs essentieel om toegang te krijgen tot het spelen van Baeyens. Je zou deze figuren kunnen verwijten nogal eenvoudig en zelfs een aftreksel te zijn van Cobra, maar dan mis je toch veel van het spel dat Baeyens speelt. Ook al zijn zowel Cobra en Baeyens begaan met de tekeningen van kinderen, Baeyens gaat daar aanzienlijk optimistischer en speelser mee om.
Ik vind het werk van Manu Baeyens van een zeldzame kwaliteit. Er is meer dan genoeg in te ontdekken, inhoudelijk en formeel, is nog eens toegankelijk en het heeft een feel-good vibe wat bij veel hedendaagse kunst afwezig lijkt te zijn.
Eenmaal buiten gekomen, scheen de zon nog steeds…
Let overigens ook op de heel mooie poëtische titels.
Het werk van Manu Baeyens is nog tot en met 7 juli te zien in Galerie Sanaa te Utrecht en is dus een dikke aanrader. Gewoon, voor het zonneschijngevoel.
Mooi!
Ik heb al veel interessants ontdektt op dit blog.
Graag gedaan Marcel! 🙂
Vandaag in het echt gezien. En de catalogus gekocht!
Dat was een goede tip.