Afgelopen zaterdag was in CBK te Den Bosch de afsluiting van Six Degrees Of Inner Turbulance. Maar als ik dan toch in Den Bosch ben, even snel langs bij Majke Husstege want die heeft werk hangen van Sven Verhaeghe.
In de nieuwsbrief had ik het al voorbij zien komen en het viel me direct op dat het een echte schildersschilder is en dus voor mij als schilder lekker om te zien. In het echt blijkt Verhaeghe een echte alchemist te zijn met gevoel voor detail. Lagen verf die op elkaar inwerken, met hier en daar lak. Soms erg verdund zodat de verf erg schraal is, soms juist ontzettend vet zodat het doek nog glimt. Als schilder herken ik die kwaliteiten direct, samen met het plezier wat daarbij hoort. Lekker schilderen. Naast schilderen tekent hij echter ook en zijn er enkele sculpturen (waarvan ik helaas geen foto’s heb maar die staan wel op zijn site). Allen passen goed bij elkaar en zijn duidelijk met evenveel plezier gemaakt.
Het onderwerp lijkt in eerste instantie heel traditioneel maar toch zitten er vaak verstopte details in die zijn actualiteit verklappen; hoogspanningsmasten, cijfers, lijken in de bomen, deurtjes. En die vallen aanvankelijk totaal niet op. Het werk is daardoor de moeite om ook langer naar te kijken. Want dan pas ontdek je die ‘grapjes’.
Eigenlijk is het best een prestatie, schilderwerk maken wat allereerst typisch schilders-schilderen is, daarnaast erg leuke details heeft en toch ook toegankelijk werk blijft.
De gelaagdheden en het lekkere schilderen.
Naast schilderijen ook tekeningen die afgezien van het medium overduidelijk dezelfde mentaliteit vertegenwoordigen.
Deze bewerkte foto’s zijn een beetje vreemd in deze tentoonstelling. Begreep ze ook niet helemaal ten opzichte van het andere werk.
Dit werk heeft sowieso al een vreemde voorstelling, maar…
…de lijken in de bomen zijn misschien nog iets vreemder.
Helaas is me het titelbordje ontschoten, maar ook dit is een topwerkje. Alleen jammer dat Majke verklapt heeft wat de voorstelling is. Dus wie dat wil weten mag het zelf even gaan vragen. Zit me nog af te vragen of hij – als je hem zou draaien – niet een sterker beeld geeft?
Een van de mooiste werken hangt een beetje verstopt achterin. Het doet me denken aan Jan van Goyen op een bepaalde manier. Erg sfeervol en lekker geschilderd doek.
Sven Verhaeghe is een kunstenaar waar het plezier eigenlijk vanaf springt, vooral in zijn tekeningen en doeken. Al kan dat natuurlijk ook mijn perceptie zijn. Geen hoogdravend conceptueel geneuzel maar gewoon lekker bezig zijn en lekkere beelden maken. Ik loop dan ook niet naar buiten met een knarsend hoofd van het moeilijke denken en kijken, maar fluitend met wat mooie beelden in mijn hoofd. Passend bij het regenachtige weer overigens, die druipers van de verdunde verf…
Is nog te zien tot 15 juli.
Laat een reactie achter;