Galerie Kokon; Danielle van Broekhoven, Frank van den Heuvel, Har van der Put, Lucas Silawanebessy

Bijna vergeten, maar hier ben ik nog naartoe geweest. Ik kwam uit Antwerpen met de trein en moest op een bus wachten. Toen bedacht ik me dat het donderdagavond was en dat er misschien nog we een galerie open zou zijn in Tilburg. Galerie Kokon was nog open, dus die heb ik in elk geval even bezocht. Daar werden op dat moment 4 schilders tentoongesteld. Wat levert dat op, een groepstentoonstelling van 4 schilders waar verder weinig overeenkomsten in zijn?

Danielle van Broekhoven.

Danielle van Broekhoven (1975) haar werk was eerder te zijn bij onder andere De Pont en is ooit genomineerd voor de Koninklijke Schildersprijs. Dat is natuurlijk nog geen garantie voor goed werk maar maakt de kans wel aanzienlijk groter dat het goed werk is. Dat blijkt toch wel een beetje tegen te vallen. Het is werk dat het goed doet voor boven de bank maar verder de rauwheid mist om echt iets te doen met mij als toeschouwer. Het is erg gebaseerd op schilderkunstig effect en dat foefje lijkt continue herhaald te worden. Optische effecten in schilderkunst is geen probleem zolang daarbuiten ook maar iets lijkt te ‘gebeuren’. In een schilderij wil ik dingen ontdekken en niet het idee krijgen dat het allemaal vanzelf gaat. Het wroeten in de verf wil ik zien. Van heel die strijd lijkt in het werk van Broekhoven geen sprake. Ik krijg het vermoeden dat het een foefje is geworden.

Nu klinkt dat bijna heel erg zuur en zo erg is het ook weer niet. Het zijn leuke doeken waar voor mij als schilder interessante momenten inzitten. En waarschijnlijk verkoopt het ook prima want wie er van dergelijk werk niet gelooft dat het in bijna ieder interieur goed zal staan moet nog maar eens goed kijken.

Danielle van Broekhoven - Cissus Antarctica - Acrylverf op doek

Danielle van Broekhoven - The Cold Melts - Acrylverf op doek

Danielle van Broekhoven - Under The Evergreens - Acrylverf op doek

Frank van den Heuvel

Het werk van Frank van den Heuvel sluit qua onderwerp goed aan op dat van Danielle van Broekhoven. Alleen, doordat de figuratie zo overduidelijk is lijkt het meer te gaan over het afbeelden dan het schilderen. Dat zien we ook in het kleurgebruik waar veel direct uit de acryltubes (vooral het groen) lijkt te komen. Toch zijn het best aantrekkelijke landschappen. Voor de verandering, deze zullen het niet zo goed doen boven de bank omdat ze daar toch weer te verontrustend voor zijn. Het zijn doeken waar best wat intensiteit in zit. Dan is het jammer dat het acrylwerken zijn, met olieverf en het zelf mengen van de kleuren zouden de doeken nog intenser zijn.

Frank van den Heuvel - Panjshir Vallei - Acrylverf op doek

Frank van den Heuvel - Herinneringen aan het voorbijgaan - Acrylverf op doek

Frank van den Heuvel - Titel Onbekend

Har van der Put

Waar bij van den Heuvel kleur de kracht is, is dat bij Har van der Put juist het gebrek er aan. Het schilderen in puur zwart wit is vaak een ondergewaardeerde ambacht bij het grote publiek. Juist omdat er maar twee mogelijkheden zijn, of licht, of donker moet er veel bewuster worden nagedacht over compositie. Het werk van van der Put laat zich overduidelijk lezen als onderzoek naar diverse maatschappelijke onderwerpen, auto’s, huizen, mensen. Dat levert mooie reeksen van werken op. Er is weinig op aan te merken behalve dat het misschien allemaal wat klein is en daardoor intiem of onzeker overkomt af en toe. Als ieder werk het formaat van een een meter zou zijn zou het in museale context ook prima overeind blijven.

Har van der Put - Titel Onbekend - Acrylverf en pigment op doek

Har van der Put - Titel Onbekend - Acrylverf en pigment op doek

Har van der Put - Staand Naakt - Acrylverf en pigment op doek

Har van der Put - Zonder Titel (2-luik) - Acrylverf en pigment op doek

Lucas Silawanebessy

Het laatste werk is eigenlijk het beste en past eigenlijk totaal niet bij de andere werken. De voorgaande 3 hadden namelijk alleen duidelijk een link naar de buitenwereld. Het werk van Lucas Silawanebessy (1949) lijkt echter over heel andere zaken te gaan. Ook is de benadering van de schilder anders, hij schildert abstract terwijl alle voorgaande schilders een overduidelijke figuratieve oorsprong hebben. Het werk van Silawanebessy lijkt op dat van Russische Constructivisten. Toch zijn de kleuren veel diverser en de structuurbehandeling is alles behalve vlak. Dat levert niet alleen vrolijk uitziende werken op maar ook werk met meer design. Het is even kijken of het past bij jouw interieur maar als je iets vind zal het er goed bij passen. Inhoudelijk is het overduidelijk een onderzoek naar hoe vormen en kleuren op elkaar inwerken en zo een archaïsch beeld kan ontstaan. De beelden zijn zeer vanzelfsprekend over terwijl ze dat niet zijn. Dat heeft Silawanebessy mooi gedaan.

Lucas Silawanebessy - Titel Onbekend

Lucas Silawanebessy - IKI - Olieverf op doek

Lucas Silawanebessy - The Collective Memory - Olieverf en p.stick op doek

Lucas Silawanebessy - Untitled - Untitled - Olieverf op doek

Lucas Silawanebessy - Subterranean Alliance - Olieverf, p.stick en krijt op doek

Lucas Silawenebessy - Titel Onbekend

Dus, gaan kijken?

Dat zeggen we normaal gesproken wel altijd ja. Maar dit keer heeft het weinig zin want de tentoonstelling was tot 20 december van 2010.