Het overkomt me de laatste tijd niet meer zo heel veel als toen ik begon met dit blog. Misschien raak je op een gegeven moment gewend aan wat er zoal gedaan wordt en blijken frisse ideen vaak niet zo fris als ze zijn. Maar toch had ik bij mijn bezoek van Galerie Helder het gevoel alsof er nieuwe dingen mogelijk zijn.
Laat ik allereerst duidelijk maken, het spannende van deze tentoonstelling zit niet in de werken zelf, of in de kunstenaars zelf. Werken van Roland Sohier en Ron Amir kwamen hier en hier al eerder voorbij. Binnen het gestelde domein van de kunstenaars zelf zijn het goede werken. En het is ook niet zo dat met de komst van Larissa van Zanen ineens een missende schakel is toegevoegd. Nogmaals, allemaal goed werk, maar om nu te beweren dat het radicaal vernieuwend zou zijn gaat een stap te ver.
Het zit hem hoofdzakelijk in de wijze waarop de werken zich tot elkaar verhouden. Hoe dat precies zich tot elkaar verhoud is moeilijk te duiden. Wel speelt bij alledrie verbeelding, fantasie en een formele benadering van beeld een rol. De werken verwijzen naar ‘dagelijkse’ elementen, mensfiguren, katten, bommen en nog meer figuren. Die zijn allemaal onderhevig aan een formele benadering waarin de manier van werken (de filter) duidelijk essentieel is op het werk. Ook nemen alledrie de kunstenaars die dagelijkse realiteit niet zo heel serieus, er is ruimte voor fantasie. Doordat werken dicht op elkaar, of juist verder van elkaar of in Sohier zijn geval zelfs gebruik maakt van de ruimte zelf (en het werk) ontstaan verhoudingen die ineens het beste uit alkaar weet te halen.
Deze opvallende tentoonstelling is de moeite waard en is te bezoeken tot en met 25 november bij Galerie Helder te Den Haag.
heftig allemaal!
@Wil, jup, en heel goed!
Ben erg benieuwd, want de plaatjes prikkelen mijn nieuwsgierigheid. Stond Dinsdag j.l. al voor de galerie, maar helaas gesloten (niet goed op openingstijden gelet). Dus ga ik het zeker overdoen.
@Johan, zeker gaan! :).