Als kunstenaar kom je niet uit de lucht vallen, je hebt dingen gezien, gehoord, gevoelt en geproefd van dingen die buiten jezelf liggen. Je werk is ook altijd in meer of mindere mate onder invloed van die dingen. Job Koelewijn (1962) leest graag en verwerkt dat in zijn werk. Zo toonde hij bij Temporary Stedelijk werk waarbij hij een boek van Spinoza gebruikte. Al eerder kwamen ook zijn cassetebandjes voorbij. Hij leest namelijk iedere dag hardop voor, een zijde van een cassetebandje lang (45 minuten).
Die zijn nu ook te zien bij Fons Welters, niet alleen is te zien welke boeken hij leest, maar ook hoe lang het duurt om er doorheen te komen, de hoger de stap bandjes, des te dikker het boek. Niet alleen wordt het lezen van die boeken zo onderdeel van je kunstenaarschap, het is zelfs onderdeel geworden van het werk.Vooral dat laatste element, het onderdeel worden van je invloeden in je werk en die tot beeld verklaren boeit in dit werk. Welke boeken vond hij evident genoeg om voor te lezen en vervolgens als onderdeel van werk te tonen.
Naast dit on-going project toont Koelewijn zoals gewoonlijk werk wat niet direct duidbaar is en vaak een conceptueel karakter heeft. Toch is duidelijk dat er geen willekeur in zit en dat het werk ook daadwerkelijk zich manifesteert zoals het moet zijn. Dat levert beelden op die duidelijk verwijzen naar dingen (zoals tijd). Wat Koelewijn er precies mee wil, dat blijft een raadsel. Net zoals de cassetebandjes, die moet je kopen voordat je er stiekem naar kunt luisteren.
Naast het werk van Job Koelewijn is het werk van Rijksacademie resident Edward Clydesdale Thomson te zien.
Deze twee tentoonstelling zijn nog te zien tot en met 12 januari bij Fons Welters te Amsterdam.
Jammer dat ik deze heb gemist gisteren, ziet er goed uit!
@jonathan, kans genoeg nog tot en met 12 januari (de daadwerkelijke presentatie in de galerie is beter dan het op deze foto’s over komt dus is een aanrader).